Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010

Ο πόλεμος της Τουρκίας εναντίον της πολιτισμικής παράδοσης της Κύπρου



Λίγο μετά τη τουρκική εισβολή στη Κύπρο το 1974, η οροφή του ιερού ναού του Αγίου Ανδρόνικου κατέρρευσε. Κανένας δεν μάζεψε τα χαλάσματα τα οποία και συνεχίζουν να υπάρχουν μέχρι σήμερα, καλυμμένα πλέον από διάφορες πρασινάδες. Στέκομαι λοιπόν επάνω σε αυτά, και παρατηρώ τους τοίχους, που ήταν κάποτε διάσημοι για τη ζωγραφική τους, να είναι σήμερα ασβεστωμένοι και γεμάτοι από γκράφιτι. Σε μερικά σημεία ακόμη διακρίνονται κάποιες ζωγραφιστές φιγούρες, όπως των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, με τα πρόσωπά τους σκαλισμένα, και τα κορμιά τους γεμάτα από τα σημάδια που άφησαν οι σφαίρες.

Το ναό αυτό τον ανακάλυψα κοντά στο σημείο διέλευσης του Αγίου Δημητρίου στη πράσινη γραμμή που χωρίζει τη Κύπρο σε δύο τελείως διαφορετικά μεταξύ τους μέρη: την ελεύθερη περιοχή της νήσου, και το υπόλοιπο 1/3 του κάποτε ανεξάρτητου κράτους, που οι Τούρκοι κατέλαβαν το 1974. Από τότε, η Τουρκία συνεχίζει να κατέχει παρανόμως τη περιοχή, μετατρέποντάς την σε ένα αποσχιστικό κράτος, που αποκαλείται Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου (TRNC) , και που μόνο η ίδια η Τουρκία αναγνωρίζει. Οι χορταριασμένοι ναοί, είναι συνηθισμένο θέαμα εδώ. Όπως παρατηρεί ο δημοσιογράφος Michael Jansen, η βόρεια Κύπρος, γεμάτη από 12.000 ιστορίας ως σταυροδρόμι της Μεσογείου, σήμερα μοιάζει με «πολιτισμική έρημο».
Στη διάρκεια, και λίγο μετά την εισβολή, όλα τα μουσεία και οι ιδιωτικές συλλογές που βρίσκονταν στη βόρεια πλευρά του νησιού λεηλατήθηκαν. Τα διάφορα καλλιτεχνήματα κάηκαν, κλάπηκαν ή εξήχθησαν παρανόμως από τη χώρα. 21 αρχαιολογικοί τόποι κατελήφθησαν, μαζί με περισσότερα από εκατό σημεία όπου διεξάγονταν ανασκαφές, 4 κάστρα, και περισσότεροι από 500 ναοί, μοναστήρια και εκκλησίες, πολλά εξ αυτών από την βυζαντινή εποχή (4ος -15ος αιώνας). Από αυτούς τους ναούς αφαιρέθηκαν σημαντικές εικόνες, μωσαϊκά, ψηφιδωτά, ξυλόγλυπτα, Βίβλοι, ασημένια και χρυσά σκεύη, και άλλα πολλά. Υπολογίζεται, πως τουλάχιστον 16.000 εικόνες έχουν χαθεί. Μέσα από τα διεθνή δικαστήρια, τόσο η κυβέρνηση της Κύπρου όσο και η Εκκλησία της, προσπαθούν εδώ και χρόνια να επαναπατρίσουν, με κάποιες μεγάλες επιτυχίες, μερικά από αυτά τα αριστουργήματα. Όμως η λίστα των κατεστραμμένων αντικειμένων αλλά και τοποθεσιών, όλο και μεγαλώνει. Όσο συνεχίζεται η κατοχή, τόσο αυξάνεται και η καταστροφή, είτε από αμέλεια, είτε από πρόθεση, είτε από έλλειψη πόρων. Πολλά από αυτά που καταστράφηκαν στο βορρά δεν είναι επισκέψιμα, καθώς βρίσκονται ήδη σε άλλες χώρες, ή καταστράφηκαν τελείως, όμως τουλάχιστον προς το παρόν, 500 περίπου θρησκευτικά χτίσματα συνεχίζουν να στέκονται όρθια. Παραμένουν σαν μάρτυρες ενός παρελθόντος που φθίνει, καθώς ένας νέος τουρκικός πολιτισμός αρχίζει να αναπτύσσεται δυναμικά. Η άνοδος αυτού του νέου πολιτισμού, επικουρείται και από την εισροή Τούρκων εποίκων, που σήμερα είναι διπλάσιοι σε αριθμούς από τους γηγενείς τουρκοκυπρίους. Αυτή η πολιτισμική μετατόπιση είναι εμφανής ακόμη και στα καφενεία, όπου προτιμάται το μαύρο τσάι σε φλιτζάνια με σχήμα τουλίπας, όπως ακριβώς αυτό που σερβίρεται και στη Κωνσταντινούπολη. Τα τοπωνύμια είναι πλέον τούρκικα, και οι σημαίες των δυο χωρών βρίσκονται παντού, από τα βουνά ως τα πίσω τζάμια των φορτηγών. Μια ακόμη ένδειξη αυτής της μετατόπισης φαίνεται καθαρά στους ναούς, που μαζί με τα κοιμητήρια, είναι τα στοιχεία εκείνα της ελληνοκυπριακής κληρονομιάς που υπέστησαν τα χειρότερα εξαιτίας της κατοχής. Αποκομμένα πλέον από το ρόλο τους ως οίκοι χριστιανικής λατρείας, οι ναοί αυτοί είναι σήμερα είτε ερείπια, είτε χώροι αλλότριων δραστηριοτήτων.
Τα περισσότερα από τα 500 αυτά κτίσματα, ανήκουν στην Ελληνορθόδοξη Εκκλησία της νήσου, την οποία ίδρυσε το 46 μ.Χ. ο Άγιος Βαρνάβας, και που κέρδισε το αυτοκέφαλο της το έτος 431. Τα υπόλοιπα ανήκουν στους καθολικούς, Μαρονίτες, Αρμένιους, και Αγγλικανούς. Μερικά είναι εβραϊκές συναγωγές. Σχεδόν όλα είναι επισκέψιμα. Όμως περίπου 50 από αυτά δεν είναι, μια και βρίσκονται στα όρια της ουδέτερης ζώνης που επιτηρείται από τον ΟΗΕ, ή σε τουρκικά στρατόπεδα, όπου χρησιμοποιούνται ως στρατώνες, νοσοκομεία, καφετερίες, και αποθήκες.
Πάνω από το 1/5 των ναών της βόρειας Κύπρου, είναι χωρίς σκεπή, και έχουν αδειάσει από τα διάφορα τεχνουργήματα τους, έχοντας αφεθεί στο έλεος των στοιχείων της φύσης και των διάφορων ζώων. Περίπου 80 εκκλησίες χρησιμοποιούνται σήμερα ως τζαμιά. Μερικά είναι ταπεινά, με σεντόνια να καλύπτουν τα πρώην εικονοστάσια. Άλλα είναι πλούσια, με πολυποίκιλτους κρυστάλλινους πολυέλαιους. Οι περισσότεροι ναοί έχουν πλέον αποκτήσει διαφορετικό ρόλο από αυτό για τον οποίο είχαν αρχικά χτιστεί. Μερικοί είναι γκαράζ, πολυτελή ξενοδοχεία, σιταποθήκες, αποθηκευτικοί χώροι για έπιπλα, πατάτες και σανό, αίθουσες διδασκαλίας, μπαράκια, καφενεία και στούντιο καλλιτεχνών. Ένας είναι νεκροτομείο. Μερικοί ναοί, όπως αυτός της Μονής του Αγίου Βαρνάβα, έχουν μετατραπεί σε γκαλερί με ασβεστωμένους τοίχους, όμως τα έργα που κρέμονται σε αυτούς δεν ανήκουν εκεί, είναι σχετικά χαμηλής αξίας, και είναι νέα σε ηλικία (19ος και 20ος αιώνας). Από όλα τα χριστιανικά κτίσματα στη Βόρεια Κύπρο, μόνο τρία έχουν διατηρηθεί, τουλάχιστον στην όψη, ως εκκλησίες. Οι διάφοροι περιορισμοί όμως που ισχύουν, δεν επιτρέπουν στους χριστιανούς του βορρά να τους χρησιμοποιήσουν ως τόπους λατρείας χωρίς να παρενοχληθούν από τις τουρκικές αρχές.
Η ιστορία της μετατροπής ναών σε τζαμιά και τζαμιών σε ναούς, και της χρήσης ναών για κοσμικούς σκοπούς, είναι μια παλιά ιστορία. Όμως ο ισχυρισμός πως τα θρησκευτικά κτίρια και η τέχνη που περιέχουν, είναι απλά λάφυρα πολέμου, δεν ισχύει. Στη σημερινή Ευρώπη, η πολιτισμική περιουσία θεωρείται προστατευόμενη. Σύμφωνα με το Διεθνές Δικαστήριο για τη πρώην Γιουγκοσλαβία, και τη συνθήκη της Ρώμης του εν λόγω Δικαστηρίου, η καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς θεωρείται έγκλημα πολέμου. Πέραν αυτού, η Ε.Ε. έχει βγάλει αρκετές οδηγίες σε θέματα πολιτιστικής περιουσίας, με τις οποίες η Τουρκία θα πρέπει να συμμορφωθεί αν τυχόν μπει ποτέ στην Ε.Ε. (Σημειωτέον, πως ένας από τους όρους που έθεσε η Ε.Ε. για την ένταξη της Τουρκίας, είναι η επίλυση του κυπριακού ζητήματος, π.χ. η επανένωση του νησιού). Το περασμένο καλοκαίρι, η αμερικανική Επιτροπή του Ελσίνκι, που επιτηρεί τη συμμόρφωση των χωρών μελών στις συμφωνίες του Ελσίνκι, δημοσίευσε μια 50σέλιδη αναφορά προς το κογκρέσο, σχετικά με τη κατάσταση της πολιτιστικής και θρησκευτικής κληρονομιάς της Κύπρου, λέγοντας πως «κινδυνεύει», και πως «σύμφωνα με το συμβατικό και εθιμικό δίκαιο, η Τουρκία ως κατοχική δύναμη, φέρει την απόλυτη ευθύνη για οποιεσδήποτε ενέργειες που στρέφονται εναντίον της κληρονομιάς αυτής». Αναφέρει επίσης μια πλειάδα τουρκικών παραβιάσεων επί του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, όπως αυτό διαμορφώθηκε μεταπολεμικά και τα άρθρα του οποίου συνυπέγραψε και η Άγκυρα.
Αν και υπάρχει αισιοδοξία για τη προσπάθεια επανένωσης της Κύπρου μέσω της διπλωματικής οδού, η εκκλησία της Κύπρου που παρέμεινε ανεξάρτητη σε κάθε πολιτική κυριαρχία, πιστεύει πως έχει μια ιδιαίτερη και φυσική υποχρέωση απέναντι στη θρησκευτική της κληρονομιά. Η κληρονομιά όμως αυτή καταρρέει, μαραζώνει σε σημασία καθώς οι διπλωμάτες που επεξεργάζονται λύσεις είναι περισσότερο απασχολημένοι με ζητήματα ιδιοκτησίας και διακυβέρνησης, που θεωρούνται πιο επείγοντα. Η εκκλησία δεν έχει τη προσοχή που χρειάζεται. Όμως ο αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος ΙΙ, παίρνει σημαντικά μέτρα προκειμένου να διασώσει την εκκλησιαστική περιουσία που κατασχέθηκε από τη κατοχική δύναμη. Και υπενθυμίζει συνεχώς στην Ε.Ε. πως η Τουρκία απέχει ακόμη πολύ από το να συμβαδίζει με τις πολιτικές της Ένωσης.
Πέρσι το Πάσχα, ο αρχιεπίσκοπος εγκαινίασε γραφεία στις Βρυξέλλες, δίπλα στο αρχηγείο της Ε.Ε. Όταν τον συνάντησα στο γραφείο του στη Λευκωσία, μου είπε όλος χαρά, πως στο γραφείο των Βρυξελλών θα υπάρχει πάντα ένας επίσκοπος για να καλωσορίζει τους ευρωβουλευτές και να «προβάλλει τις προσπάθειές μας». Με αυτό τον τρόπο, ο Χρυσόστομος ελπίζει μα ασκήσει κάποια πίεση «…με την ελπίδα πως θα διασωθούν όλα τα μνημεία, πριν είναι αργά». 38 από αυτά βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο της ολικής κατάρρευσης. Και όπως λέει: «Μου φαίνεται πως η Ευρώπη αγνοεί τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος».
Ο Χρυσόστομος είναι ειλικρινής αναφορικά με την ανάμιξή του στη πολιτική. Γνωρίζει πως η κυβέρνηση αντιδρά, και όπως λέει, «Κάλεσα τον πρόεδρο Χριστόφια να έρθει στα εγκαίνια στις Βρυξέλλες, αλλά δεν ήρθε…». Με σκοπό τη δημοσιοποίηση των θεμάτων της, η εκκλησία ανέθεσε σε έναν βυζαντινολόγο του πανεπιστημίου της Πάτρας, να καταγράψει όλα τα θρησκευτικά μνημεία των κατεχομένων. Η εργασία ξεκίνησε το 2003, όταν η πράσινη γραμμή άνοιξε για λίγο, και μάλιστα η Επιτροπή του Ελσίνκι συμβουλεύτηκε τον εν λόγω επιστήμονα προκειμένου να συντάξει την αναφορά της προς το αμερικανικό κογκρέσο.
Πολλές απόπειρες καταγραφής των μνημείων, έχουν γίνει και στο παρελθόν από ξένους δημοσιογράφους, ακόμη και τουρκοκύπριους. Η πρώτη απόπειρα έγινε το 1975, και ήταν της UNESCO, μπήκε όμως στα συρτάρια καθώς η ίδια η UNESCO τη θεώρησε πολύ «καταδικαστική», (πρόσφατα δόθηκε στη δημοσιότητα με πολλούς όμως περιορισμούς πρόσβασης). Ο Καναδός Jacques Dalibard, που τη συνέταξε, δεν είχε καν την άδεια να προσεγγίσει πολλά από τα μνημεία. Παρόλα αυτά έγραψε, πως ολόκληρη η Κύπρος θα έπρεπε να χαρακτηριστεί ως ένα τεράστιο μνημείο, και πως μια ομάδα ειδικών, θα πρέπει να οριστεί ως μόνιμος προστάτης της ελληνικής κληρονομιάς στα κατεχόμενα εδάφη. Οι προτάσεις του αγνοήθηκαν.
Τα τελευταία 5 χρόνια, 15 εκκλησίες έχουν κατεδαφιστεί. Αυτή η καταστροφή είναι απογοητευτική, ειδικά αφού από το 2007, υπάρχει μια ειδική επιτροπή Ελλήνων και Τούρκων Κυπρίων, με βασικό σκοπό τη συντήρηση και αναπαλαίωση της πολιτιστικής παράδοσης και των δυο πλευρών. Όσο όμως η Κύπρος παραμένει διαιρεμένη, αυτού του είδους οι επιτροπές εξαρτώνται από τη καλή θέληση και μόνο των αρμόδιων των δυο πλευρών, όσον αφορά στην αποκατάσταση των ζημιών σε κτίρια της άλλης πλευράς. Κάποιες καταστροφές έγιναν και νοτίως της πράσινης γραμμής, κυρίως στα χρόνια πριν την εισβολή, όταν οι δυο πλευρές πολεμούσαν μεταξύ τους, και οι τουρκοκύπριοι ως μειονότητα υφίσταντο τη περισσότερη βία. Η εκκλησία όμως, καθώς και η κυπριακή Δημοκρατία, έχουν κάνει σοβαρές προσπάθειες ξοδεύοντας μεγάλα χρηματικά ποσά, προκειμένου να αποκαταστήσουν τις ζημιές. Ελπίζοντας μάλλον σε μια ανταποδοτική κίνηση καλής θέλησης από πλευράς της κατοχικής κυβέρνησης της Β. Κύπρου. Μέχρι σήμερα, 17 ιστορικά τεμένη που καταστράφηκαν από λεηλασίες των ελληνοκυπρίων, έχουν ανακαινιστεί. Το 2000 ξεκίνησε πρόγραμμα αποκατάστασης και προστασίας όλων των μουσουλμανικών μνημείων της νότιας πλευράς της μεγαλονήσου. Η Εφορία αρχαιοτήτων τα έχει καταγράψει, και τα περιφρουρεί έως ότου ανακαινιστούν πλήρως. Το έργο θα ολοκληρωθεί μέσα στο 2010.
Σε μια πρόσφατη συνάντηση που έλαβε χώρα με πρωτοβουλία της Ε.Ε., ο αρχιεπίσκοπος βρέθηκε με τον μουφτή των κατεχομένων και είπε πως ευχαρίστως θα τον φιλοξενούσε αν αυτός ήθελε να επισκεφτεί τις μουσουλμανικές τοποθεσίες της νότιας Κύπρου. Αν ο μουφτής δεν μείνει ικανοποιημένος με κάποια τοποθεσία, τότε «…η εκκλησία θα αναλάβει όλα τα έξοδα αποκατάστασης». Ως αντάλλαγμα, ο αρχιεπίσκοπος ζήτησε από τον μουφτή να μεσολαβήσει ώστε να επιτραπεί στους Έλληνες να περάσουν στα κατεχόμενα και να αποκαταστήσουν τους ναούς τους με δικά τους λεφτά. Ο μουσουλμάνος κληρικός απέρριψε τη πρόταση, και αντιπρότεινε να αποκαθίσταται ένας ναός στο βορρά για κάθε τζαμί που αποκαθίσταται στο νότο. Θεωρώντας την εν λόγω πρόταση ως δώρον άδωρον, καθώς υπάρχουν πολύ λίγα τζαμιά στο νότο από ότι χριστιανικοί ναοί στο βορρά, και θα χρειάζονταν 500 τουλάχιστον χρόνια για να ανακαινιστούν οι 500 ναοί των κατεχομένων, ο Χρυσόστομος απέρριψε την αντιπρόταση. «Σε 500 χρόνια δεν θα έχει μείνει τίποτα για να ανακατασκευάσουμε…» λέει, και συμπληρώνει πως, «Η πολιτική των Τούρκων μοιάζει να είναι η χρονοτριβή, έτσι ώστε τα μνημεία να καταρρεύσουν από μόνα τους, με τον καιρό…».
Το ζήτημα της αποκατάστασης των ναών, και της τέχνης που εμπεριέχουν, είναι φλέγον, και η ανάγκη για κάτι τέτοιο είναι ήδη πειστική. Η απώλεια της καλλιτεχνικής και πολιτιστικής ιστορίας της Κύπρου είναι τεράστια και ανυπολόγιστη. Μέχρι να επανενωθεί το νησί, κάτι που μπορεί να συμβεί σε 4 μήνες ή σε 4 δεκαετίες, οι δυο πλευρές θα συνεχίσουν να αποκλίνουν, με μια ξεκάθαρα τουρκική κουλτούρα να ριζώνει στο βορρά και μέσα στα χαλάσματα της ελληνικής του κληρονομιάς.
Ότι όμως και αν συμβεί στη Κύπρο, υπάρχει πάντα μια απόκοσμη και εύγλωττη ελπίδα όπως αυτή που εκφράστηκε από τον Απόστολο Παύλο σε μια επιστολή του προς τους χριστιανούς της Κορίνθου, περίπου την ίδια εποχή που ο συνεργάτης του Βαρνάβας ίδρυε την εκκλησία της Κύπρου: «Διότι γνωρίζουμε πως αν καταστραφεί το αντίσκηνο που αποτελεί το γήινο σπιτικό μας, έχουμε ένα κτίριο από τον Θεό, μια κατοικία που δεν φτιάχτηκε με τα χέρια, και που είναι αιώνια στους ουρανούς». Αυτή η φράση του Παύλου αποκτά ιδιαίτερη σημασία, αν βρίσκεσαι μέσα σε κάποιον ναό που αρχίζει να διαλύεται, ή αν κοιτάς προς τη πλευρά κάποιου ημικατεστραμμένου μωσαϊκού, πράγματα δηλαδή που κάποτε φτιάχτηκαν με σκοπό να διαρκέσουν…
antinews.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010

Μια «ρεπλίκα» αρχαίου ναού χτίζεται στο Βέρμιο

,
Αποφασίστηκε η αναστήλωση με τη χρήση εκμαγείων του ιερού της Μητέρας των Θεών Αυτόχθονος στη Λευκόπετρα

Εις το βουνό ψηλά εκεί ένας αρχαίος ναός πρόκειται να κτισθεί εκ νέου. Η περίπτωση δεν θα ήταν πρωτοφανής αν το υλικό που χρησιμοποιούνταν ήταν αυθεντικό. Στην αναστήλωση του ιερού της Μητέρας των Θεών Αυτόχθονος, όμως, στο Βέρμιο, στη θέση Λευκόπετρα, θα χρησιμοποιηθούν μόνον εκμαγεία, παρ΄ ότι τα αρχαία αρχιτεκτονικά μέλη σώζονται σε ικανό ποσοστό. Αλλά ένας πλαστός ναός μέσα στην ερημιά ποια σκοπιμότητα μπορεί να εξυπηρετεί; Το ερώτημα απασχόλησε επί μακρόν το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο όπου συζητήθηκε η σχετική πρόταση, τελικώς όμως η απόφαση ήταν υπέρ της ανακατασκευής- αν και κατά πλειοψηφία...

Δύο βασικοί λόγοι ήταν αυτοί που έσπρωξαν το ΚΑΣ να συμφωνήσει στη «ρεπλίκα», όπως τη χαρακτήρισαν κάποια από τα μέλη του. Ο πρώτος έχει να κάνει με την ευπάθεια του φυσικού λίθου από τον οποίον είναι κατασκευασμένο το μνημείο, στις καιρικές συνθήκες και κυρίως στις μεγάλες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας από την ημέρα στη νύκτα. Επιπλέον η θέση του επάνω στο βουνό, μακριά από κάθε κατοικημένη περιοχή, το καθιστά ευάλωτο σε βανδαλισμούς και, ακόμη χειρότερα, υποψήφιο θύμα κλοπής. Οπως μάλιστα αναφέρθηκε, θα μπορούσε να το «σηκώσουν» ολόκληρο χωρίς κανείς να το αντιληφθεί. Οι μόνοι άλλωστε που θα βλέπουν το αρχαίο σκηνικό θα είναι οι διερχόμενοι από την Εγνατία οδό.

Στη συζήτηση πάντως διαφάνηκε καθαρά η διάσταση της φιλοσοφίας περί τα μνημεία, μεταξύ των αρχαιολόγων οι οποίοι πρεσβεύουν τη διατήρηση της αυθεντικότητας του αρχαίου και από την άλλη των αρχιτεκτόνων και μηχανικών, που τάσσονται υπέρ της εικόνας. «Η σχέση μορφής και ύλης είναι ένα θέμα που θα πρέπει να συζητηθεί από αυτό το Συμβούλιο» είπε η γενική γραμματέας του ΥΠΠΟ κυρία Λίνα Μενδώνη δίνοντας το έναυσμα στα μέλη του να λάβουν θέση (αν και ορισμένοι μόνο ανταποκρίθηκαν). «Το μνημείο έχει νόημα όταν διατηρεί την αυθεντικότητα της ύλης του» υποστήριξε η ίδια.

«Ε να μνημείο δεν είναι μόνο ιστορικό ντοκουμέντο αλλά και έργο τέχνης» αντέκρουσε ο αναστηλωτής του και αναπληρωματικό μέλος του ΚΑΣ κ. Γεώργιος Καραδέδος , αν. καθηγητής Αρχιτεκτονικής στο ΑΠΘ. «Είναι ψεύτικο. Αίρεται ένα μεγάλο μέρος της σημασίας του ως μνημείου», είπε με τη σειρά του ο καθηγητής Αρχαιολογίας κ. Πάνος Βαλαβάνης. « Ας το δούμε όπως τη συνένωση του υπουργείου Πολιτισμού με τον Τουρισμό» έκλεισε τη συζήτηση χαριτολογώντας ο καθηγητής Αρχαιολογίας κ. Νίκος Σταμπολίδης.

Τελικώς αποφασίστηκε η αναστήλωση των τεσσάρων κιόνων της πρόσοψης και μέρους αυτής με εκμαγεία των αυθεντικών, που φέρουν σε όλη τους την επιφάνεια ρωμαϊκές επιγραφές. Δύο από τους κίονες εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Βέροιας. Το ιερό χρονολογείται στην ελληνιστική εποχή και η διάρκεια της χρήσης του ήταν ως τον 4ο αιώνα μ.Χ. Η αποκάλυψή του έγινε το 1965, ενώ πρόσφατες ανασκαφές έφεραν στο φως βωμό και αποθέτη. Τα ευρήματα δεν έχουν ακόμη ανακοινωθεί.
tovima

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010

Απεβίωσε ο Χάουαρντ Ζιν, ιστορική μορφή της αμερικάνικης αριστεράς


Ο Χάουαρντ Ζιν, Αμερικανός ακαδημαϊκός η εναλλακτική ιστορία του οποίου για τις Ηνωμένες Πολιτείες διαβάστηκε από εκατομμύρια ανθρώπους, απεβίωσε χθες Τετάρτη. Ήταν 87 ετών.

Ο θάνατος του Ζιν επιβεβαιώθηκε από τον Δικτυακό τόπο www.howardzinn.org. Η εφημερίδα The Boston Globe ανέφερε ότι η αιτία του θανάτου του ήταν καρδιακή προσβολή που υπέστη ενώ ταξίδευε, στη Σάντα Μόνικα, στην Καλιφόρνια.
Γνωστός ακτιβιστής κατά του πολέμου στο Βιετνάμ και παθιασμένος υποστηρικτής των κινημάτων των αφροαμερικανών για πολιτικά δικαιώματα στις ΗΠΑ, ο Ζιν βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της κοινωνικής αναταραχής στη χώρα του από την δεκαετία του 1950 ως τα τέλη εκείνης του 1970. Αλλά έγινε ευρύτερα γνωστός για το βιβλίο του A People's History of the United States (Harper & Row, 1980• στα Ελληνικά: Ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών, μετάφραση Θεόδωρου Καλύβα, Αιώρα, Αθήνα 2008), που πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα...

Ο Ζιν ανέτρεψε όλα τα στερεότυπα της επίσημης ιστοριογραφίας, τοποθετώντας στη θέση των κεντρικών ηρώων της ιστορίας των ΗΠΑ όχι τους «ιδρυτές» της, αλλά τους πρώτους συνδικαλιστές, τις φεμινίστριες και μαχητές για διάφορους σκοπούς.
«Τα γραπτά του άλλαξαν τη συνείδηση μιας γενιάς, βοήθησαν να ανοίξουν νέοι δρόμοι προς την κατανόηση και την κρίσιμη σημασία της για τις ζωές μας», είχε γράψει ο αριστερός καθηγητής του MIT Νόαμ Τσόμσκι για το Ζιν.
Ο ψηλός, ασπρομάλλης καθηγητής είχε συνεργαστεί με αρκετές διασημότητες, όπως τον ηθοποιό Ματ Ντέιμον, το σκηνοθέτη Όλιβερ Στόουν, τον τραγουδιστή της ροκ Μπρους Σπρίνγκστιν και τον Μπομπ Ντίλαν.
Ο Ζιν γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, δούλεψε ως εργάτης σε ναυπηγείο και υπηρέτησε ως βομβαρδιστής στην αμερικανική πολεμική αεροπορία στην διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, πριν πάει στο κολέγιο και πάρει το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια.
Δίδαξε στο Σπέλμαν, ένα κολέγιο με φοιτήτριες κυρίως νεαρές μαύρες στην Ατλάντα της Τζόρτζια, και κατόπιν στο Boston University, όπου απέκτησε ακόμα μεγαλύτερη φήμη πρωταγωνιστώντας σε πολλές απεργίες και αντιπολεμικές κινητοποιήσεις.
Στην αυτοβιογραφία του [You Can't Be Neutral on a Moving Train, Beacon Press, Βοστόνη 2002], ο Ζιν σημείωνε ότι η αντικειμενικότητα ουδέποτε υπήρξε στόχος στα μαθήματα που παρέδιδε. «Ήθελα οι φοιτητές να φεύγουν από την τάξη όχι απλά καλύτερα πληροφορημένοι, αλλά προετοιμασμένοι να παρατήσουν την ασφάλεια της σιωπής, πιο έτοιμοι να μιλήσουν, να δράσουν ενάντια στην αδικία όπου την έβλεπαν. Αυτή, φυσικά, ήταν μια συνταγή για φασαρίες».

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010

Το αλκοόλ καταλύτης του ανθρώπινου πολιτισμού;

.
Θα μπορούσε κάνεις να φανταστεί ότι το αλκοόλ αποτέλεσε τελικά τον "σπινθήρα" για την ανάπτυξη της γεωργίας και τελικά την ανάδυση του πολιτισμού μας;

Αυτό ακριβώς πιστεύει ένας αμερικανός επιστήμονας, ο οποίος υποστηρίζει ότι η δίψα των προγόνων μας για μπίρα και άλλα αλκοολούχα ποτά αποτέλεσε τον καταλύτη του ανθρώπινου πολιτισμού.
Σύμφωνα με τον βιομοριακό αρχαιολόγο Πάτρικ ΜακΓκάβερν του πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, αν οι προϊστορικοί άνθρωποι αποφάσισαν να μεταστραφούν από κυνηγοί-συλλέκτες σε γεωργούς, ήταν κυρίως επειδή είχαν ένα ισχυρό κίνητρο: ήθελαν να πιούν! "Το αλκοόλ παρείχε το αρχικό κίνητρο και στη συνέχεια πήρε μπρος η 'μηχανή' της κοινωνίας", δήλωσε, σύμφωνα με τη βρετανική "Ιντεπέντεντ"...

Η βιομοριακή αρχαιολογία είναι ένας νέος επιστημονικός τομέας, κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες, πρωτοπόρος του οποίου υπήρξε ο Μακγκάβερν. Είναι ένας από τους κορυφαίους ειδικούς στον κόσμο στην μελέτη των αρχαίων αλκοολούχων ποτών και έχει βρει στοιχεία που δείχνουν ότι οι άνθρωποι έφτιαχναν ποτά ήδη πριν 9.000 χρόνια. Το αρχαιότερο απτό δείγμα που έχει βρει, χρονολογείται από το 7.000 π.Χ. περίπου και αφορά θραύσματα πήλινων αγγείων από ένα νεολιθικό χωριό στην Κίνα, στα οποία ανακαλύφθηκαν ίχνη ταρταρικού οξέος, μιας χημικής ένωσης που υπάρχει στα αλκοολούχα ποτά.
Οι δημιουργοί εκείνων των ποτών πιθανότατα θα βασίζονταν σε μια πρωτόγονη μέθοδο παρασκευής, τα δόντια και το σάλιο τους. Αρχικά, για να υπάρξει ζύμωση, θα μασούσαν άγριο ρύζι και θα το μετέτρεπαν το άμυλο σε βύνη. Αυτήν θα την πρόσθεταν σε ένα μίγμα μελιού, αγριοστάφυλων και άλλων φρούτων, που όλα θα μπορούσαν να βρουν στο περιβάλλον τους.
Σύμφωνα με τον ΜακΓκάβερν, οι Νεολιθικοί άνθρωποι ήθελαν με πάθος να βρίσκονται κοντά στα καλλιεργημένα φυτά τους, από όπου έφτιαχναν αλκοόλ, ώστε… κατέληξαν αγρότες. Με άλλα λόγια, όπως υποστηρίζει, οι πρώτοι γεωργοί ήσαν ουσιαστικά ζυθοποιοί και εν γένει ποτοποιοί.
Από την άλλη, όπως επισημαίνει, αν σήμερα το αλκοόλ βοηθάει να πέφτουν τα ψυχολογικά φράγματα και οι αναστολές ανάμεσα στους ανθρώπους, ενώ παράλληλα όσοι πίνουν, νιώθουν πιο ανοιχτοί και γεμάτοι αυτοπεποίθηση, ασφαλώς το ίδιο θα συνέβαινε και τότε, πράγμα που θα συνέβαλε στο να γίνει το αλκοόλ ακόμα πιο δημοφιλές.
Επιπλέον, η καλλιέργεια των φυτών και η παραγωγή του αλκοόλ θα ήταν μια συνεργατική προσπάθεια που έφερνε μεγαλύτερη ισότητα στην πρωτόγονη κοινωνία. Ακόμα, το αλκοόλ χρησιμοποιείτο σταδιακά για ιατρικούς σκοπούς, καθώς και σε διάφορες τελετουργίες, θρησκευτικές και άλλες.
protothema


Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010

Μεγάλες οι πιθανότητες ύπαρξης εξωγήινης ζωής

.
Αστρονόμοι από όλο τον κόσμο συγκεντρώνονται στο Λονδίνο προκειμένου να συζητήσουν το ενδεχόμενο ύπαρξης εξωγήινης ζωής.

Την ίδια ώρα ο πρόεδρος του Βασιλικού Ινστιτούτου Αστρονομίας, Lord Rees, σύμφωνα με το BBC, δηλώνει πως η ανακάλυψη εξωγήινων θα αλλάξει την ανθρωπότητα.
"Θα αλλάξει την αντίληψή που έχουμε για τους εαυτούς μας και για τη θέση μας στο σύμπαν" είπε ο Βρετανός επιστήμονας.
Οι δηλώσεις του, όπως μεταδίδει το ΒΒC, γίνονται τη στιγμή που επιστήμονες συγκεντρώνονται στο Λονδίνο προκειμένου να συμμετάσχουν στη διεθνή διάσκεψη με θέμα τις προοπτικές ανακάλυψης εξωγήινης ζωής.
Σύμφωνα με τον Rees, αν και οι έρευνες των τελευταίων 50 ετών δεν έχουν φέρει αποτέλεσμα, οι πιθανότητες να έρθουμε σε επαφή με εξωγήινες μορφές ζωής σήμερα είναι πιο πιθανό από ποτέ άλλοτε.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η τεχνολογία μας έχει εξελιχθεί σε σημαντικό βαθμό έτσι ώστε να μπορούμε να εντοπίσουμε πλανήτες που δεν μπορούσαμε στο παρελθόν.
"Πιστεύω ότι υπάρχει νοήμων ζωή εκεί έξω και σε μορφές που δεν μπορούμε να διανοηθούμε', είπε ο Lord Rees προσθέτοντας ότι η νοημοσύνη των εξωγήινων θα μας υπερβαίνει κατά πολύ, προβαίνοντας σε σύγκριση του ανθρώπου με τον χιμπατζή.
enet.gr




Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010

Πώς σώθηκε η Ακρόπολη από τη λεηλασία

.
Τον αγώνα προστασίας των αρχαιοτήτων στη μετεπαναστατική Ελλάδα εξετάζει αποκαλυπτική μελέτη της αρχαιολόγου Αγγελικής Κόκκου

Σε ολόκληρο τον 18ο αιώνα και στις αρχές του 19ου στρατιές «φιλάρχαιων» Ευρωπαίων έφθαναν στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα για να γνωρίσουν τον αρχαίο πολιτισμό, για τον οποίο πολλά και θαυμαστά είχαν διαβάσει στις πατρίδες τους. Φεύγοντας δεν παρέλειπαν να πάρουν μαζί τους ένα ενθύμιο. Για την ακρίβεια, πολύ περισσότερα, καραβιές ολόκληρες. Αν η Ελληνική Επανάσταση όμως και η ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους έβαλαν τέλος στη λεηλασία, ποιος και πώς θα έβαζε τάξη στον απέραντο ερειπιώνα της Αθήνας; Αρκεί και μόνο να φανταστεί κανείς το απόλυτο τίποτε από το οποίο έπρεπε να συσταθεί ένα κράτος, πόσω μάλλον την κατάσταση που επικρατούσε με τις αρχαιότητες...

Και όμως, ένα από τα πρώτα επίσημα μέτρα αφορούσε την προστασία των αρχαιοτήτων, δίνοντας έτσι την εκκίνηση ενός τεράστιου αγώνα ο οποίος συνεχίζεται ως σήμερα. Η φροντίδα για την αρχαία πολιτιστική κληρονομιά και η δημιουργία των πρώτων συλλογών και μουσείων υπήρξε η εποποιία της ελληνικής Αρχαιολογίας. Γι΄ αυτό είναι ιδιαιτέρως πολύτιμη η συμβολή της αρχαιολόγου κυρίας Αγγελικής Κόκκου η οποία στη μελέτη της «Η μέριμνα για τις αρχαιότητες στην Ελλάδα και τα πρώτα μουσεία» (εκδόσεις Καπόν) συγκεντρώνει όλα τα ντοκουμέντα μιας ηρωικής εποχής.

«Οτε οι Τούρκοι εκυρίευσαν τας Αθήνας κατέστρεψαν όλους τους οίκους πλην εξήκοντα. Εις το ευρύ ερείπιον όλης της πόλεως περιερχόμενός τις τότε απήντει πλείστα τεμάχια επιγραφών και παντός άλλου είδους λείψανα της αρχαίας γλυπτικής και αρχιτεκτονικής. Ουδέ την δύναμιν, ουδέ τα μέσα είχον να σώσω ταύτα. Εζήτησα από την τότε εν Ναυπλίω διαμένουσαν Αρχήν να μοι δοθώσιν εκατόν Φοίνικες, όπως δι΄ ετούτων μετακομίσω εις ασφαλέστερα μέρη, ό,τι ήν δυνατόν, αλλά δεν εισηκούσθην, όθεν ενησχολήθην να αντιγράψω παν ό,τι εύρισκον και να σημειώσω ό,τι ήν άξιον σημειώσεως επ΄ ελπίδι ίνα συναθροίσω ταύτα εν αρμοδιωτέραις περιστάσεσιν».

Αυτά γράφει ο Κυριάκος Πιττάκης , ο οποίος το 1832 έγινε ο πρώτος διορισμένος επιστάτης αρχαιοτήτων. Γιατί μπορεί η Αθήνα να ήταν ακόμη ένα κατεστραμμένο χωριό- δεν ήταν καν η πρωτεύουσα της χώρας-, αλλά η μέριμνα για τις αρχαιότητες είχε προηγηθεί. Πού θα συγκεντρώνονταν όμως και πώς θα φυλάσσονταν τα αρχαία;

Η επιστράτευση
Η ανεύρεση κατάλληλων χώρων υπήρξε ό,τι δυσκολότερο. Εκκλησίες, σχολεία, δημαρχεία, δημόσια κτίρια αλλά κυρίως τα ίδια τα μνημεία επιστρατεύθηκαν. Η εκκλησία της Μεγάλης Παναγίας (του 11ου ή 12ου αιώνα, χτισμένη επάνω στα λείψανα της Βιβλιοθήκης του Αδριανού και σήμερα κατεδαφισμένη), το Θησείο, η Στοά του Αδριανού, ο Πύργος των Ανέμων, η εκκλησία της Παναγίας Γοργοεπηκόου, ο Αγιος Δημήτριος ο Κατηφόρης, οι «Γίγαντες» (στη θέση του Ωδείου του Αγρίππα), το «Βουλευτήριο» (έτσι ονομάζονταν τα λείψανα του τείχους νοτίως της Αρχαίας Αγοράς), η Στοά του Αττάλου, το Διονυσιακό θέατρο, το Ασκληπιείο, ο Κεραμεικός και, φυσικά, η Ακρόπολη γίνονται «μουσεία».

Ο Πιττάκης, συνειδητοποιώντας ότι πρέπει να τοποθετήσει τα αρχαία σε όσο το δυνατόν ασφαλέστερους χώρους, σχηματίζει την πρώτη αρχαιολογική συλλογή επάνω στην Ακρόπολη. Αρχικώς φυλάσσει τα αρχαία στον «προμαχώνα», που δεν ήταν τίποτε άλλο από τον μεσαιωνικό πύργο, ο οποίος όμως γρήγορα κατεδαφίστηκε, οπότε τα αρχαία μεταφέρθηκαν στο τζαμί του Παρθενώνα. Το 1858 ο ίδιος θα κατεδαφίσει μια θολωτή δεξαμενή στα δυτικά του ναού και εκεί θα βρει εντοιχισμένες επιγραφές, ψηφίσματα, ενεπίγραφα βάθρα αγαλμάτων και θραύσματα γλυπτών. Τα αρχαία έχουν φθάσει πια τις 3.700. Ετσι, νέα μετακίνηση επιβάλλεται στην πυριτιδαποθήκη ανατολικά του Ερεχθείου.

Ο τοίχος
Μεγάλος αριθμός μαρμάρων, εξάλλου, που βρίσκονταν σκόρπια επάνω στην Ακρόπολη, συγκεντρώνονται και «χτίζονται» σε έναν ιδιόμορφο τοίχο, ο οποίος θα κατεδαφιστεί πολύ αργότερα, το 1888, από τον αρχαιολόγο Παναγιώτη Καββαδία, ο οποίος θα μεταφέρει τα αρχαία στο Μικρό Μουσείο της Ακρόπολης, στο «μπελβεντέρε» και στον ελεύθερο χώρο μεταξύ των δύο μουσείων. Δύο άλλες συλλογές σχηματίζονται μετά τον καθαρισμό των μνημείων, αυτή τη φορά στα Προπύλαια- η μία στο κεντρικό τμήμα τους και η άλλη στην Πινακοθήκη.

Ο Παρθενώνας συνεχίζει να χρησιμοποιείται ως μουσείο περιλαμβάνοντας πλήθος αρχαιοτήτων. Στον ναό της Αθηνάς Νίκης συγκεντρώνονται τα αρχιτεκτονικά μέλη του μνημείου και οι ανάγλυφες πλάκες με τις Νίκες από το θωράκιο. Εξάλλου όσα αρχαία μάρμαρα βρίσκονται διάσπαρτα τοποθετούνται λόγω έλλειψης χώρου σε ξύλινα πλαίσια, αφού προηγουμένως στερεωθούν μεταξύ τους με γύψο και καρφιά.

Οι κλοπές
Μπορεί ο τρόπος αυτός να θεωρείται σήμερα αντιεπιστημονικός, ωστόσο για τα δεδομένα εκείνης της εποχής, αν μη τι άλλο προστάτευε τα αρχαία από κλοπές και φθορές. Το 1833, βρετανός ναύτης θα σπάσει ένα τμήμα μιας ανάγλυφης μορφής της ζωφόρου του Παρθενώνα, και δεν θα λείψουν, φυσικά, οι προσπάθειες κλοπών. Τα μέσα για τη διαφύλαξή τους ελάχιστα. Και ο Πιττάκης, μη έχοντας καμία άλλη δυνατότητα προστασίας τους, καταφεύγει στο ελάχιστο και πλέον απλοϊκό: αναποδογυρίζει τις επιγραφές και τα ανάγλυφα ή τα κρύβει κάτω από τα ερείπια, φθάνει μάλιστα να καλύψει το Ερεχθείο με πέτρες για να το διαφυλάξει από τους βανδαλισμούς.

Δύο φορές κινδύνευσαν από κλοπή τα αγγεία, τα χάλκινα αντικείμενα και τα άλλα έργα μικροτεχνίας που είχαν βρεθεί κατά τις ανασκαφές της Ακρόπολης και φυλάσσονταν σε ένα τούρκικο, ετοιμόρροπο σπίτι που βρισκόταν μπροστά από το Ερέχθειο. Είναι δε άξιο θαυμασμού πώς, από αυτό το χάος, κατέστη δυνατόν να προκύψει τάξη στα χρόνια που ακολούθησαν. Παρ΄ όλα αυτά, κάποιες ομοιότητες με τη σημερινή εποχή, όσον αφορά την έλλειψη χώρων συγκεκριμένα, μπορεί να τις διακρίνει κανείς. Αυτό το απέραντο μουσείο, που είναι η Ελλάδα, απαιτεί διαρκώς το καλύτερο.

tovima

Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010

Η αρχαία Ερέτρια πάει στην Ελβετία


Οι γειτονικές μας χώρες κάνουν ό,τι μπορούν για την παρουσία τους σε μεγάλες εκθέσεις του εξωτερικού, αλλά η χώρα μας συναντά, ακόμη, εμπόδια νοοτροπίας.

Σε καιρούς που η Ιταλία στέλνει αρχαία της ανά τον κόσμο, προσπαθώντας να ανακόψει το κύμα της αρχαιοκαπηλίας που τη μαστίζει εδώ και δεκαετίες. Σε καιρούς που η Τουρκία κάνει τεράστια προβολή στις εκδηλώσεις της «Κωνσταντινούπολης - Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης 2010», η χώρα μας... διερωτάται αν πρέπει να στέλνει τόσα αρχαία σε διεθνείς εκθέσεις.
Πάντως, η Αναστασία Τούρτα, επίτιμη διευθύντρια του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού και στέλεχος του Ευρωπαϊκού Κέντρου Βυζαντινών Μελετών, υπεραμύνθηκε της δυνατής παρουσίας μας διεθνώς. «Σε περιόδους που η Βυζαντινή Περίοδος διεκδικείται από πάρα πολλούς, δεν είναι δυνατόν να απουσιάζουμε και να μην κοινωνούμε κάποια θέματα στο ευρύ κοινό», είπε για την έκθεση στο Πρίνστον. «Η ελληνική παρουσία στα μουσεία διεθνώς με έργα πρέπει να είναι σημαντική», επέμεινε η κ. Τούρτα...

Η έκθεση στο Πρίνστον θα λειτουργεί από τις 6 Μαρτίου και για τρεις μήνες. Προς το παρόν, φιλοξενείται στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού της Θεσσαλονίκης. Αποτελεί συνδιοργάνωση του ΕΚΕΒΥΜ και του Τμήματος Αρχαιολογίας του Αμερικανικού Πανεπιστημίου στο πλαίσιο έρευνας με αυτό το αντικείμενο.
Αποβλέπει σε μια συνολική θεώρηση και μελέτη της αρχιτεκτονικής ως εικόνας και έχει ως αντικείμενο απεικονίσεις αρχιτεκτονημάτων σε βυζαντινές τοιχογραφίες, μικρογραφίες χειρογράφων και ψηφιδωτά, αλλά και σε τρισδιάστατα αντικείμενα και προπλάσματα.
Τετρακόσια τριάντα δύο έργα θα περιλαμβάνει η έκθεση «Ερέτρια, ματιές σε μια αρχαία πόλη», που θα παρουσιαστεί στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο από 20 Απριλίου έως το τέλος Αυγούστου και στη συνέχεια στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Βασιλείας στην Ελβετία.
Την έκθεση χρηματοδοτεί η Ελβετική Αρχαιολογική Σχολή στην Ελλάδα, η οποία διενεργεί ανασκαφές στην Ερέτρια.

ethnos.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

«Ο Τσε Γκεβάρα κρυβόταν το 1966 στην Τσεχοσλοβακία»


Ο Ερνέστο "Τσε" Γκεβάρα κρυβόταν επί έξι μήνες, το 1966, στην τότε κομμουνιστική Τσεχοσλοβακία, υποστηρίζει σε δημοσίευμά της η εφημερίδα Dnes της Πράγας, μετά από έρευνες που πραγματοποίησε στα αρχεία της εποχής.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, ο Αργεντινός επαναστάτης έμεινε από τον Μάρτιο μέχρι τον Ιούλιο του 1966 στο χωριό Λάντβι, 25 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Πράγας, σε μια βίλα που του πρόσφεραν οι υπηρεσίες πληροφοριών της Τσεχοσλοβακίας. Συνοδευόταν από τη Γερμανίδα σύντροφό του, Ταμάρα Μπούνκε ή "Τάνια" και πολλούς φίλους του. Ο στόχος της διαμονής του στην περιοχή ήταν να βελτιωθεί το άσθμα του που είχε επιδεινωθεί μετά την παραμονή του στο Κονγκό.
"Οι ντόπιοι θυμούνται τους Κουβανούς", δήλωσε στην εφημερίδα ο Γίρι Τσέσαλ, αντιδήμαρχος του γειτονικού χωριού Καμένιτσε. Ο ιστορικός Πρόκοπ Τόμεκ, του Ινστιτούτου Στρατιωτικής Ιστορίας της Πράγας, είπε ότι υπάρχουν "σχετικές ενδείξεις και μαρτυρίες" αλλά κανένα έγγραφο που να πιστοποιεί το γεγονός.
"Όλα εδώ είναι ενοχλητικά, γκρίζα και άψυχα. Αυτό δεν είναι σοσιαλισμός, είναι η αποτυχία του σοσιαλισμού", φέρεται να είχε δηλώσει τότε ο Γκεβάρα, σύμφωνα με ένα φίλο του, τον Ούλιες Εστράδα.
Ο "Τσε" έφυγε από την Τσεχοσλοβακία στις 19 Ιουλίου 1966 και επέστρεψε στην Αβάνα μέσω Μόσχας. Χρησιμοποιούσε διαβατήριο της Ουρουγουάης με το όνομα Ραμόν Μπενίτες.
Διαβάστε περισσότερα...

Πώς ένας κήπος μπορεί να γίνει... αστεροσκοπείο

.
Εκπληκτους έχει αφήσει τους επιστήμονες ένας βρετανός ερασιτέχνης αστρονόμος με τις εικόνες του Σύμπαντος που κατάφερε να απαθανατίσει.

Ο 38χρονος ιδιωτικός υπάλληλος Πίτερ Σαχ έκανε μια τρύπα σε ένα ξύλινο υπόστεγο στον κήπο του, τοποθέτησε εκεί ένα μικρό τηλεσκόπιο, περίμενε την κατάλληλη στιγμή και κατάφερε να τραβήξει εικόνες από τον γαλαξία μας οι οποίες συναγωνίζονται εκείνες του Ηubble και των άλλων διαστημικών τηλεσκοπίων. Ο Σαχ συνέδεσε το τηλεσκόπιό του με τον υπολογιστή του στο σπίτικαι περίμενε να καθαρίσει ο συνήθως συννεφιασμένος βρετανικός ουρανός για να τραβήξει εικόνες του Διαστήματος. Κατάφερε τελικά να βγάλει δεκάδες εντυπωσιακές φωτογραφίες από όλα τα μήκη και πλάτη του γαλαξία μας και δημιούργησε ένα λεύκωμα το οποίο βρίσκεται στην διεύθυνση www.astropix.co.uk. Μια από τις πιο ωραίες φωτογραφίες του Σαχ είναι αυτή των Πλειάδων (αριστερά), ενός μεγάλου αστρικού σμήνους που ανήκει στον αστερισμό του Ταύρου.
Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

Μιχ. Κακογιάννης, εξομολογήσεις σε πρώτο πλάνο


Παρουσιάζεται σήμερα η βιογραφία του

Εβγαλε το ελληνικό σινεμά εκτός συνόρων, πρόβαλε τη χώρα μας μέσα από ασπρόμαυρα καρέ, δημιουργώντας πρωταγωνιστές μύθους, μετέφερε στον κινηματογράφο τον Ευριπίδη, τον Καζαντζάκη, τον Τσέχωφ... Στις μεγαλύτερες μητροπόλεις ανέβασε όπερα, τραγωδία, Σαίξπηρ, σύγχρονους δραματουργούς και συνάντησε μερικές από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της πολιτικής, του θεάτρου και της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Με εφόδιο «την ελληνικότητα που έφερα μέσα μου, αρετή όντως», ο Μιχάλης Κακογιάννης που γεννήθηκε «ες γην εναλίαν Κύπρον» και έζησε τη ζωή του «ως πλάνητας στις πρωτεύουσες του κόσμου», σε αυτά τα 88 χρόνια της ζωής του γνώρισε από τον Κένεντι και τον Τζορτζ Οργουελ μέχρι τον Ωνάση, την Μαρία Κάλλας, σταρ και μύθους που τον μάγεψαν κι άλλους που τους απομυθοποίησε όταν άλλοι υποκλίνονταν στη λάμψη τους. Από τον Ζούμπιν Μέτα που δεν του άφησε και τις καλύτερες αναμνήσεις, ώς τον Νίκολσον που είχε τη «μανία να σοκάρει, την Τζάκι που «πάντα εντυπωσιαζόταν από τα πολλά λεφτά», τον θαυμασμό του για την Κάθριν Χέπμπορν, την ιδανική Εκάβη, τα ερωτικά ξεστρατίσματα του Κουίν, τον φρενήρη έρωτα Λαμπέτη-Χορν...

Γι’ όλα αυτά μιλάει στη βιογραφία του «Μιχάλης Κακογιάννης. Σε πρώτο πλάνο» (εκδόσεις Ψυχογιός) που έγραψε ο δημοσιογράφος Χρήστος Σιάφκος και παρουσιάζεται σήμερα το μεσημέρι το Ιδρυμα Κακογιάννης στην οδό Πειραιώς. Συναντήσεις ζωής μέσα από τα μάτια του σκηνοθέτη που από τα 19 του χρόνια όταν έπιασε δουλειά στο ΒΒC συναντήθηκε ήδη με μορφές της εποχής. «Στην τέχνη μου διάλεξα να συνδιαλλαγώ με το ανέφικτο, το οποίο έκανα εφικτό, να συνδυάσω, δηλαδή, έστω και άθελά μου, ευθύς εξαρχής την ποιότητα με την εμπορικότητα. Κινηματογράφησα την τραγωδία, που έκοψε πολλά εισιτήρια, ανέβασα Σαίξπηρ, Τσέχωφ, όπερες με το ίδιο αποτέλεσμα, συνεργάστηκα με τον αφρό των ηθοποιών στην Ελλάδα και αλλού. Δεν πρόδωσα το σανίδι ή το πλατό και ανταμείφθηκα».

Πινακοθήκη προσώπων
Η αλήθεια είναι πως ήταν ο σκηνοθέτης που έφτιαξε τους μύθους του ελληνικού σινεμά. Ο σκηνοθέτης των γυναικών. Της Ελλης Λαμπέτη που λάτρεψε και δεν το κρύβει, της Μελίνας Μερκούρη και της Ειρήνης Παππά. «Αγάπησα πλάσματα που με μεγαλύτερη παραφορά αγάπησαν εμένα, έσπασα συχνά τις ερωτικές συμβάσεις που η ηθική επέβαλε. Αγάπησα πολύ περισσότερο, ωστόσο, τη δουλειά μου».
Γλαφυρός αλλά χωρίς υπερβολές και σίγουρα χωρίς καμία προσπάθεια μεγαλοποίησης του έργου του μιλάει για τα χρόνια στο νησί, τον πατέρα του, γνωστό ποινικολόγο, που δεν ήθελε να τον κάνει καλλιτέχνη αλλά δικηγόρο, τα αδέρφια του, τις παιδικές «μπαμπεσιές» του, τα χρόνια των σπουδών του εν μέσω βομβαρδισμών στο Λονδίνο, τη δουλειά του στο ΒΒC, αλλά και στον θίασο που πρωτόπαιξε τους πρώτους ρόλους.
Τη γνωριμία με τον Τζορτζ Οργουελ που «τον βαριόμουν λίγο». Ηταν πολύ κλειστός άνθρωπος», μας προσγειώνει, την παρέα με τον Νάνο Βαλαωρίτη, τον Νίκο Καζαντζάκη που τον εντυπωσίασε όσο λίγοι, τον Λόρενς Ολίβιε (μεθυσμένο τον πρωτογνώρισε), ύστερα τον Λόρενς Ντάρελ, τους Ελληνες διανοουμένους της εποχής: Σικελιανός, Εγγονόπουλος, Τσαρούχης. Λεπτομέρειες από το «Κυριακάτικο ξύπνημα», τη «Στέλλα», το «Τελευταίο ψέμα» και τον «Αλέξη Ζορμπά». Τις «Τρωάδες» και την «Ιφιγένεια εν Αυλίδι»της δεκαετίας του ’70, τον «Αττίλα», τη «Γλυκιά πατρίδα», τις σκηνοθεσίες στο θέατρο όπως τη «Δεσποινίδα Μαργαρίτα», τη μεγάλη σχέση με την Ειρήνη Παππά.
-Στη σημερινή παρουσίαση της έκδοσης στο Ιδρυμα Κακογιάννη θα μιλήσουν κατά σειρά ο Απόστολος Βέττας σκηνογράφος και πανεπιστημιακός στο Αριστοτέλειο, η Τατιάνα Παπαμόσχου που έγινε ηθοποιός όταν ο Μ. Κακογιάννης την ανακάλυψε μέσα σε ένα αεροπλάνο και εντυπωσιάστηκε από τον λαιμό της, κάνοντάς την τελικά πρωταγωνίστρια στην «Ιφιγένεια», ο δημοσιογράφος Φώτης Απέργης και ο συγγραφέας Γιάννης Ξανθούλης.

kathimerini.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010

Βυζαντινή «επιδρομή» στη Γερμανία


Το Βυζάντιο «χτυπάει» και πάλι στην Ευρώπη με μια μεγάλη έκθεση στη Γερμανία. «Λάμψη και καθημερινή ζωή στο Βυζάντιο» είναι ο τίτλος της και θα εγκαινιαστεί στις 26 Φεβρουαρίου στην Κunst und Αustellungshalle der Βundesrepublik Deutschland στη Βόννη με τη συμμετοχή μεγάλων μουσείων του κόσμου, τα οποία πρόκειται να αποστείλουν έργα τους.

Μεταξύ αυτών, το Βρετανικό Μουσείο, το Λούβρο, η Βιβλιοθήκη του Βατικανού, το Ερμιτάζ, το Ιστορικό Μουσείο Μόσχας και άλλα, ενώ η Ελλάδα θα συμμετάσχει με αντικείμενα που προέρχονται από τρία μουσεία: το Βυζαντινό και Χριστιανικό, το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού της Θεσσαλονίκης και το Μπενάκη. Σημαντικό είναι το γεγονός ότι η πρωτοβουλία για την έκθεση ανήκει στους Γερμανούς, καθώς έχει γίνει πλέον αντιληπτή η σημασία και η σπουδαιότητα του Βυζαντίου όχι μόνο για τους Ελληνες αλλά για ολόκληρο τον δυτικό πολιτισμό.

Συνδιοργανωτής της έκθεσης είναι το Ronisch- Germanisches Ζentralmuseum, ένα από τα σημαντικότερα μουσεία αρχαιοτήτων της Γερμανίας, με σπουδαίο ερευνητικό κέντρο, ενώ το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο έδωσε την έγκρισή του προκειμένου να αποσταλούν στη Βόννη 66 αντικείμενα βυζαντινής τέχνης.

Σε εκθεσιακούς χώρους 5.600 τ.μ. πρόκειται να αναδειχθούν ο πολιτισμός και η ιστορία του Βυζαντίου από την ίδρυσή του το 324 μ.Χ. ως την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους το 1453. Η έκθεση θα επικεντρωθεί ωστόσο κυρίως στην περίοδο από τον Ιουστινιανό και τον 6ο αιώνα ως την άλωση της Πόλης από τους Σταυροφόρους. Στόχος των επιμελητών είναι να καταδειχθεί η επίδραση που άσκησε το Βυζάντιο στη Δύση, επίδραση με διάρκεια και σημασία ως και τη σύγχρονη εποχή. Θα παρουσιαστούν λοιπόν όλες οι σύγχρονες έρευνες αναφορικά με τη βυζαντινή περίοδο και θα προβληθούν τα επιτεύγματα του πολιτισμού αλλά και η καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Το βυζαντινό κράτος, η τέχνη και ο πολιτισμός γενικότερα, η θρησκεία, η κοινωνία, η οικονομία και ο στρατός αποτελούν επί μέρους θέματα της έκθεσης, η οποία θα αναπτυχθεί σε δύο βασικούς άξονες: έναν χρονολογικό και έναν θεματικό.

Σε αυτό το πλαίσιο εξάλλου θα παρουσιαστούν και μεγάλα βυζαντινά κέντρα που διαδραμάτισαν σημαντικό πολιτικό, πνευματικό, θρησκευτικό ή καλλιτεχνικό ρόλο στην Ιστορία. Ετσι, εκτός από την Κωνσταντινούπολη, ιδιαίτερη εκθεσιακή μνεία θα γίνει για την Εφεσο, το Σινά και τη Ραβέννα. Η ψηφιακή τεχνολογία, τέλος, φαίνεται ότι θα παίξει μεγάλο ρόλο στην παρουσίαση αλλά και στην αναπαράσταση της ζωής στο Βυζάντιο. Ε ικόνες, τοιχογραφίες, ψηφιδωτά, γλυπτά, αρχιτεκτονικά μέλη, κοσμήματα, νομίσματα, κεραμικά πρόκειται να ταξιδέψουν από την Ελλάδα στη Βόννη. Συγκεκριμένα, 13 έργα προέρχονται από το Βυζαντινό Μουσείο. Ανάμεσά τους, μια μαρμάρινη πλάκα με ανάγλυφη παράσταση κενταύρου και χορεύτριας και τμήμα μαρμάρινου επιστυλίου με πουλιά και ζώα- και τα δύο του 11ου-12ου αιώνα-, τμήμα αμφιπρόσωπης πλάκας με παράσταση μέδουσας (στη μία όψη) και σταυρού (στην άλλη) του 5ου-6ου αιώνα, εικόνα της Παναγίας Γλυκοφιλούσας (12ος αιώνας), χειρόγραφο Ευαγγέλιο και χειρόγραφο ειλητάριο με τη λειτουργία του Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου από τη Μονή Δουσίκου (12ος αιώνας), εικόνα της Εγερσης του Λαζάρου (12ος αιώνας).

Από το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού προέρχονται 40 έργα, μεταξύ των οποίων αρχιτεκτονικά μέλη που χρονολογούνται από τους πρώτους αιώνες του Βυζαντίου, όπως ένας κορινθιακός κιονίσκος (4ος-5ος αιώνας) και ένα κορινθιακό κιονόκρανο (5ος-6ος), τοιχογραφία από διακόσμηση τάφου με φυτικά θέματα (6ος αιώνας) και γεωμετρικά θέματα (4ος-5ος αιώνας), ένα επαργυρωμένο χάλκινο διάδημα, χάλκινα ενώτια, πέντε χάλκινα βραχιόλια και ένα χάλκινο δακτυλίδι (όλα 10ος-12ος αιώνας), εφυαλωμένες κούπες με διακοσμητικά σχέδια (13ος-14ος αιώνας) και άλλα. Τέλος, 13 αντικείμενα θα αποσταλούν από το Μουσείο Μπενάκη. Η έκθεση θα διαρκέσει ως τις 20 Ιουνίου 2010.
tovima

Διαβάστε περισσότερα...

Πέθανε ο συγγραφέας του «Love Story»


Απεβίωσε στο Λονδίνο σε ηλικία 72 ετών ο Ερικ Σίγκαλ, ο συγγραφέας του πιο πολυδιαβασμένου ρομαντικού μυθιστορήματος, του περίφημου «Love Story» - «Ιστορία Αγάπης», ανακοίνωσε οικογενειακός φίλος.

Ο συγγραφέας, γεννημένος στη Νέα Υόρκη, ενταφιάστηκε σε εβραϊκό νεκροταφείο στο βόρειο Λονδίνο.
Ο Σίγκαλ πέθανε την Κυριακή από καρδιακή ανακοπή, μετέδωσαν τα τοπικά μέσα ενημέρωσης. Επί σειρά ετών υπέφερε από τη νόσο του Πάρκινσον.
Το «Love Story», αρχικά γράφτηκε ως σενάριο για την ομώνυμη ταινία όταν ο Σίγκαλ ήταν καθηγητής κλασσικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Yale και έγινε μπεστ σέλερ σε ολόκληρο τον κόσμο μετά την κυκλοφορία του και ως βιβλίο το 1970.
Η ταινία με πρωταγωνιστές την Αλι ΜακΓκρόου και τον Ράϊαν Ο' Νηλ έγινε γνώρισε τεράστια εμπορική επιτυχία και κέρδισε βραβεία Οσκαρ.
Ο Σίγκαλ, που δίδασκε επίσης στα Πανεπιστήμια Harvard και Prinston, ήταν ο σεναριογράφος της ταινίας των Beatles, «Yellow Submarine» του 1968.


Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010

Η Δεξιά επιστρέφει στη Χιλή ύστερα από 20 χρόνια



O πολυεκατομμυριούχος επιχειρηματίας Μιγκέλ ΧουάνΣεμπαστιάν Πινέρα εξελέγη νέος πρόεδρος της Χιλής συγκεντρώνοντας το 52% των ψήφων στις εκλογές της Κυριακής. Η νίκη του σηματοδοτεί μια ιστορική στροφή προς τα δεξιά για τη χώρα που τα τελευταία 20 χρόνια, μετά το τέλος της αιμοσταγούς δικτατορίας του Αουγκούστο Πινοσέτ, κυβερνάται από τον συνασπισμό τεσσάρων κεντροαριστερών κομμάτων.

Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος, ο οποίος θα αναλάβει τα καθήκοντά του στις 11 Μαρτίου, είχε προκαλέσει αντιδράσεις κατά την προεκλογική περίοδο όχι μόνο διότι αρκετοί συνεργάτες του είχαν υπηρετήσει το καθεστώς Πινοσέτ (1973-1990) αλλά και για την επιθετική στάση του έναντι των σοσιαλιστών ηγετών της Λατινικής Αμερικής, όπως ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες. ..

Η σκληρή κριτική έναντι του «αποτυχημένου λατινοαμερικανικού λαϊκισμού», ο χαρακτηρισμός της Κούβας ως «δικτατορίας» και της Βενεζουέλας ως «μη δημοκρατικού καθεστώτος» θεωρούνται από πολιτικούς αναλυτές προμήνυμα εντάσεων στις διπλωματικές σχέσεις με τα γειτονικά κράτη. « Είναι ζωτικής σημασίας για τη Χιλή η διατήρηση καλών σχέσεων με τους γείτονες και τους υπόλοιπους λαούς της Αμερικής» επεσήμανε πάντως στο προεκλογικό πρόγραμμά του ο κ. Πινέρα. Ο βασικός κεντροαριστερός αντίπαλός του και πρώην πρόεδρος της χώρας Εντουάρντο Φρέι ήρθε δεύτερος με ποσοστό 48%, καθώς δεν κατάφερε να κεφαλαιοποιήσει προς όφελός του την πολύ υψηλή δημοτικότητα της απερχόμενης προέδρου Μισέλ Μπατσελέτ, η οποία συμπλήρωσε δύο θητείες και δεν είχε δικαίωμα επανεκλογής.

Ο 61χρονος Πινέρα χαρακτηρίζεται «Μπερλουσκόνι της Χιλής». Η περιουσία του υπολογίζεται σε 1 δισ. ευρώ, ενώ οι επιχειρηματικές δραστηριότητές του περιλαμβάνουν πλειοψηφικό πακέτο μετοχών στη μεγαλύτερη αεροπορική εταιρεία της χώρας LΑΝ- το οποίο όμως έχει δεσμευθεί να εκχωρήσει σε περίπτωση εκλογής του- και την ιδιοκτησία του μεγαλύτερου ιδιωτικού τηλεοπτικού σταθμού καθώς και της ποδοσφαιρικής ομάδας Κόλο-Κόλο. Ο ίδιος έχει υποσχεθεί να ακολουθήσει τον δρόμο των φιλολαϊκών μέτρων της προκατόχου του προτάσσοντας την «οικονομία της αγοράς με κοινωνικό πρόσωπο».

Μεταξύ των προεκλογικών δεσμεύσεών του είναι η εφαρμογή του «νόμου και της τάξης» με σκοπό την πάταξη της εγκληματικότητας. Θεωρείται ότι ενσαρκώνει το νέο πρόσωπο της «χωρίς συμπλέγματα Δεξιάς», καθώς δεν έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο να τοποθετήσει σε διοικητικές και κυβερνητικές θέσεις πρώην στελέχη της χούντας του Πινοσέτ, αν και, σύμφωνα με παλαιότερες δηλώσεις του, «το στρατιωτικό καθεστώς ανήκει στην Ιστορία».

tovima


Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2010

Η αποτύπωση της Κρήτης σε χάρτες από τον 15ο αιώνα μέχρι σήμερα

Η ιστορία της Κρήτης σε σχέση με αυτή του ευρύτερου ελληνικού χώρου και το ενδιαφέρον που δείχνουν κατά περιόδους οι μεγάλες δυνάμεις για την γεωγραφική της θέση, αποτυπώνονται σε μία σειρά χαρτών που συγκεντρώθηκαν από διάφορες συλλογές Ελλήνων και παρουσιάζονται στη Δημοτική Χαρτοθήκη Κοζάνης.

Με την συγκεκριμένη έκθεση τιμώνται οι Κρήτες της Μακεδονίας και παράλληλα ξεκινά μία νέα περίοδος «εξωστρέφειας» για την Δημοτική Χαρτοθήκη, η οποία σκοπεύει να ξεφύγει από τα τοπικά όρια και να φιλοξενήσει στο εγγύς μέλλον εκθέσεις για περιοχές διεθνούς ενδιαφέροντος και με ιδιαίτερη θεματική, όπως η χαρτογραφία του Αγίου Όρους (άνοιξη) και του Δούναβη (φθινόπωρο), όπου η παρουσία ανθρώπων της Κοζάνης ήταν έντονη...

Η σημερινή έκθεση «Η Κρήτη ταξιδεύει με χάρτες στη Δυτική Μακεδονία» άνοιξε τις πύλες της χθες, στη Δημοτική Χαρτοθήκη, στο αρχοντικό Λασσάνη της Κοζάνης, και θα ολοκληρωθεί στις 14 Μαρτίου, υπό την επιμέλεια του καθηγητή Ανωτέρας Γεωδαισίας και Χαρτογραφίας του ΑΠΘ Ευάγγελου Λιβιεράτου. Περιλαμβάνει είκοσι χάρτινες απεικονίσεις της Κρήτης, που ξεκινούν από τον 15ο αιώνα, αλλά και έναν σημαντικό αριθμό ψηφιακών χαρτών (περίπου 150). «Δεν πρόκειται για μία απλά στατική έκθεση, δηλαδή με κάδρα. Υπάρχουν οθόνες, στις οποίες προβάλλονται χάρτες σε ψηφιακή μορφή, γεγονός που διευκολύνει την παρουσίασή τους σε σχολεία και ομάδες επισκεπτών» δήλωσε ο κ.Λιβιεράτος. Η έκθεση καλύπτει την χαρτογράφηση της Κρήτης σε μεγάλο ιστορικό εύρος (από τον 15ο αιώνα μέχρι σήμερα) αλλά και σε εύρος προέλευσης (όπως αποτυπώθηκε από την βενετική, γαλλική, γερμανική, ολλανδική, αυστριακή σχολή). «Η Κρήτη, μαζί με την Κύπρο, αποτελεί ξεχωριστό αντικείμενο ενδιαφέροντος των χαρτογραφών από όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές σχολές χαρτογραφίας, και αυτό οφείλεται κυρίως στην στρατηγικά πλεονεκτική θαλάσσια θέση της ως πέρασμα από την δυτική στην ανατολική Ευρώπη και ως βάση ελέγχου του Αιγαίου. Επίσης το σχήμα της αποτελούσε πάντα μία ενδιαφέρουσα χαρτογραφική εικόνα» επεσήμανε ο κ.Λιβιεράτος. Μεταξύ άλλων χαρτών, εντύπωση προκαλεί η απόδοση της Κρήτης μέσα από την Γεωγραφία του Πτολεμαίου (χάρτης του 1490), που ελάχιστα προσεγγίζει την πραγματική της μορφή, καθώς προέρχεται από αναφορές και γεωγραφικές περιγραφές κειμένου του 2ου αιώνα μ.Χ. («Γεωγραφική Υφήγησις», του Κλαύδιου Πτολεμαίου). Η μεγάλη χαρτογραφική ακμή παρατηρείται τον 15ο αιώνα μέσα από την βενετική χαρτογραφική παραγωγή, λόγω της κυριαρχίας των Βενετών, αλλά και αργότερα, τον 16ο, λόγω των προνομιακών εμπορικών σχέσεων με τις μεγάλες δυτικές ναυτικές δυνάμεις (Γαλλία, Αγγλία, Ολλανδία), καθώς επίσης τον 17ο και 18ο αιώνα, όταν ο ελληνικός χώρος διακυβεύεται από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Σημαντική είναι η απεικόνιση της Κρήτης στην Χάρτα του Ρήγα Βελεστινλή (1797) και στον Πίνακα του Ανθιμου Γαζή (1800), κατά το Νεοελληνικό Διαφωτισμό. Την περίοδο του αγώνα της Ελληνικής Παλιγγενεσίας (α’ μισό του 19ου αιώνα) και των γεωστρατηγικών ενδιαφερόντων των μεγάλων ευρωπαϊκών Δυνάμεων, η Κρήτη βρίσκεται σε πολύφυλλές απεικονίσεις, όπως στον χάρτη του von Weiss (1821-1829) και του Aldenhoven (1938). Οι επισκέπτες μπορούν να κατανοήσουν την επιστήμη και την εργασία του χαρτογράφου σε δύο χάρτες της Κρήτης που συνέταξε ο τομέας Κτηματολογίου, Φωτογραμμετρίας και Χαρτογραφίας του τμήματος Αγρονόμων και Τοπογράφων Μηχανικών του ΑΠΘ. Ο ένας χάρτης αποτυπώνει το ανάγλυφο της Κρήτης από δορυφορική εικόνα, και ο δεύτερος τις παρεμβάσεις με κάθε είδους πληροφορίες που προστέθηκαν στο χάρτη από τους χαρτογράφους (1999). Οι χάρτες της έκθεσης προήλθαν από τις συλλογές της Μαργαρίτας Σαμούρκα, του Χαράλαμπου Παπαστάθη, του Μάνου Χαριτάτου και της Δημοτικής Χαρτοθήκης Κοζάνης. Η έκθεση λειτουργεί καθημερινές στις 11.00 - 13.00 και Σαββατοκύριακα 11.00 - 13.00 και 18.00 - 20.00.

ΑΠΕ


Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

Οι ελληνορθόδοξες εκκλησίες στην Κωνσταντινούπολη πριν από την περίοδο του Τανζιμάτ


Η νέα έκθεση του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη, η οποία θα εγκαινιασθεί από την Α.Θ.Π. τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, στις 18 Ιανουαρίου (19.00), στο Σισμανόγλειο Μέγαρο (İstiklal cad. No 60), είναι αφιερωμένη στις ελληνορθόδοξες εκκλησίες της Βασιλεύουσας, που λειτουργήθηκαν στα οθωμανικά χρόνια και ανάγονται στους αιώνες πριν από τις μεταρρυθμίσεις του Τανζιμάτ (19ος αι.).

Η έκθεση, στην οποία παρουσιάζεται φωτογραφικό υλικό από το σύνολο των ελληνορθόδοξων εκκλησιών της Κωνσταντινούπολης της περιόδου εκείνης, αποσκοπεί στην εξοικείωση του τουρκικού κοινού με την ελληνορθόδοξη κληρονομιά της Πόλης. Οι 53 αυτές εκκλησίες αποτελούν τον συνδετικό κρίκο μεταξύ των βυζαντινών εκκλησιών και των ελληνορθόδοξων ναών που κτίστηκαν στην ύστερη οθωμανική εποχή, μετά τις μεταρρυθμίσεις. Ευρίσκονται σε όλες τις συνοικίες της Παλαιάς Πόλης, του Πέραν και των ακτών του Βοσπόρου, σεμνές, ορθογώνιες βασιλικές, που σήμερα εξακολουθούν να υπάρχουν, εις πείσμα των καιρών, στριμωγμένες ανάμεσα σε σύγχρονα κτίρια. Αξίζει να σημειωθεί ότι 50 ακόμα εκκλησίες κτίστηκαν μετά τις μεταρρυθμίσεις και κοσμούν, σήμερα, την Πόλη με το ιδιαίτερο εκλεκτικιστικό τους στυλ...

Επεξηγηματικά πανώ πλαισιώνουν την έκθεση, το υλικό της οποίας προβάλλεται σε πέντε γλώσσες (ελληνικά, τουρκικά, αγγλικά, ρωσικά και ρουμανικά) και τα εγκαίνια της οποίας συμπίπτουν με την έναρξη του προγράμματος των εορτασμών της Κωνσταντινούπολης ως Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης.

Επιμελητής της έκθεσης είναι ο Τούρκος Βυζαντινολόγος, Δρ. Ζαφέρ Καρατζά, ο οποίος έχει επικεντρωθεί στην μελέτη των εκκλησιών αυτών και το 2008 εξέδωσε, στα τουρκικά, σχετικό βιβλίο με τίτλο «Οι ελληνορθόδοξες εκκλησίες στην Πόλη πριν από το Τανζιμάτ». Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 21 Φεβρουαρίου 2010 και είναι ανοιχτή για το κοινό καθημερινά 16.00-20.00 και Σαββατοκύριακα 12.00-20.00.
express.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Ένας πίνακας, ο Ντα Βίντσι και τα μυστήρια


Δημοπρατείται από τον Sotheby΄s το πορτρέτο που στις αρχές του 20ού αιώνα ξεσήκωσε θύελλα διαφωνιών για την προέλευσή του

Από το 1920, η διαφωνία για την προέλευση ενός πορτρέτου γυναίκας με τίτλο «La belle Ferronniére» αποτέλεσε υλικό για νομικά δράματα, για αμφισβητήσεις γύρω από ζητήματα αισθητικής και για αμέτρητες επιστημονικές αναλύσεις. Αρχικά, κάποιοι ειδήμονες πίστεψαν ότι ο πίνακας, ο οποίος απεικονίζει μια γυναίκα με διεισδυτική σκοτεινή ματιά, ήταν έργο του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Ηταν, υποστήριξαν, η δεύτερη εκδοχή ενός πίνακα με το ίδιο θέμα που βρίσκεται στη μόνιμη συλλογή του Λούβρου. Αλλοι ειδικοί, συμπεριλαμβανομένου και του διαβόητου εμπόρου έργων τέχνης Τζόζεφ Ντουβίν, αποκήρυξαν το έργο ως ψεύτικο, χωρίς ποτέ να το έχουν δει, ισχυριζόμενοι ότι «ο πίνακας είναι αντιγραφή•μια από τις δεκάδες που έγιναν από το συγκεκριμένο καθώς και από άλλα θέματα του Λεονάρντο και προσφέρθηκαν στην αγορά ως αυθεντικά»...

Η τεχνολογία του 21ου αιώνα κατέρριψε κάθε πιθανότητα το έργο να ανήκει στον μεγάλο ιταλό δάσκαλο της Αναγέννησης. Η εμφάνισή του ωστόσο στην επερχόμενη δημοπρασία της Πέμπτης 28ης Ιανουαρίου του οίκου Sotheby΄s έχει εγείρει άφθονα ερωτήματα, μεταξύ των οποίων και το πλέον θεμελιώδες: Ποιος και πότε ζωγράφισε τον πίνακα; «Ο πίνακας δεν έχει φιλοτεχνηθεί από τον Λεονάρντο ντα Βίντσι, είμαι σίγουρος γι΄ αυτό» είπε ο Τζορτζ Γουότστερ, διευθυντής του αρμόδιου τμήματος του οίκου Sotheby΄s. «Πρόκειται όμως για ένα τόσο ισχυρό όνομαώστε υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που επιθυμούν να τον αγγίξουν- όπως και οτιδήποτε σχετίζεται με εκείνον» πρόσθεσε. Ισως αυτός να είναι και ο λόγος που η τιμή εκτίμησης του οίκου για το έργο κυμαίνεται μεταξύ 300.000 ως 500.000 δολαρίων.

Η ιστορία της διαδρομής του πίνακα από το Κάνσας Σίτι του Μιζούρι στον Sotheby΄s ξεκινά το 1919, με τον γάμο ενός πωλητή αυτοκινήτων ονόματι Χάρι Χαν με μια νεαρή Γαλλίδα, την Αντρέ Λαρντού. Η γιαγιά της νύφης χάρισε τον πίνακα στο ζευγάρι ως γαμήλιο δώρο την εποχή που το έργο εθεωρείτο ότι έφερε την υπογραφή του Ντα Βίντσι. Αυτό δεν εμπόδισε το ζευγάρι να τον πουλήσει στο Ινστιτούτο Τέχνης του Κάνσας Σίτι για περισσότερα από 250.000 δολάρια.

Οταν ένας ρεπόρτερ της εφημερίδας «Τhe Νew Υork World» (1860 - 1931) αντιλήφθηκε τη δοσοληψία έσπευσε να τηλεφωνήσει στον Τζόζεφ Ντουβίν. Ηταν μία τα ξημερώματα. Ενας μισοκοιμισμένος Ντουβίν σήκωσε το τηλέφωνο και διαβεβαίωσε τον ρεπόρτερ ότι το πορτρέτο ήταν ψεύτικο. Η φουριόζικη απάντησή του πυροδότησε μια δικαστική διαμάχη μεταξύ του ιδίου και των Χανς, η οποία έλαβε μεγάλη δημοσιότητα.

Η υπόθεση εκδικάστηκε στο Ανώτατο Δικαστήριο της Νέας Υόρκης τον Φεβρουάριο του 1929 και σύμφωνα με το βιβλίο «Τhe Αmerican Leonardo», το οποίο αναφέρεται στην ιστορία του πίνακα, καλύφθηκε από έναν ορυμαγδό ρεπορτάζ. Η κάθε πλευρά είχε επιστρατεύσει ειδικούς για να πείσουν για την ορθότητα των επιχειρημάτων της, αλλά η υπόθεση έληξε όταν ο Ντουβίν συμβιβάστηκε εξωδίκως, καταβάλλοντας στους Χανς αποζημίωση ύψους 60.000 δολαρίων.

Π έρυσι η κόρη των Χανς Ζακλίν, θέλοντας να ικανοποιήσει την περιέργειά της αναφορικά με τον πίνακα που είχε σφραγίσει την ιστορία της οικογένειάς της, τον πήγε στο Μουσείο Ζ.Π. Γκετί του Λος Αντζελες για να εξεταστεί από ειδικούς. Ο Σκοτ Τζ. Σέφερ, επιμελητής έργων τέχνης του Μουσείου, της είπε ότι ο πίνακας για τον οποίο τόσα πολλά είχε διαβάσει ο ίδιος- ένα προφίλ τριών τετάρτων της γυναίκας που πιστευόταν ότι ήταν η Λουκρητία Κριβέλι, ερωμένη του Λουντοβίκο Σφόρτσα , δούκα του Μιλάνου-, δεν ήταν αυτό που περίμενε να δει. «Ηταν πολύ καλύτερος από όσο φανταζόμουν . Δεν επρόκειτο για μια απλή αντιγραφή ενός πίνακα, αλλά για μια ερμηνεία γεμάτη δεξιοτεχνία» εξήγησε. Η επιστημονική ανάλυση ωστόσο δεν έφερε τα αποτελέσματα που προσδοκούσε. «Οταν τον είδα θεώρησα ότι είχε φιλοτεχνηθεί μεταξύ 1820 και 1830» ανέφερε ο Σέφερ. Πολλοί ειδικοί θεώρησαν ότι επρόκειτο για έργο γάλλου νεοκλασικού ζωγράφου, πιθανόν του Ζαν Ογκύστ Ντομινίκ Ενγκρ. «Αλλά η επιστήμη μάς διέψευσε». Για τους αρχάριους, ενώ ο πίνακας του Λούβρου είναι σε φάτνωμα/ταμπλό (panel), ο συγκεκριμένος πίνακας είναι σε καμβά. Το λευκό φάτνωμα/ταμπλό ήταν ένα τυπικό υλικό για φλωρεντιανά πορτρέτα του 14ου αιώνα, όπως θεωρήθηκε το συγκεκριμένο, ενώ ο καμβάς ήταν ένα υλικό που έγινε περισσότερο δημοφιλές αργότερα. Αυτό από κοινού με άλλα ευρήματα οδήγησαν στην εισήγηση ότι ο πίνακας φιλοτεχνήθηκε πιθανώς πριν από το 1750. Οταν το πληροφορήθηκε ο Σέφερ δήλωσε ότι «ξαφνικά έπρεπε να ξανασκεφτώ τα πράγματα. Ο πίνακας μάλλον θα πρέπει να δημιουργήθηκε νωρίτερα απ΄ ό,τι φανταζόμουν». Ωστόσο το μυστήριο γύρω από το έργο προσθέτει και μια γοητευτική ιστορία. Και το όλο θέμα «παραμένει ένα αίνιγμα».


tovima

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2010

Έκλειψη Ηλίου, η μεγαλύτερη σε διάρκεια της τρίτης χιλιετίας


Ορατή στην κεντρική και ανατολική Αφρική, αλλά και σε τμήματα της Ασίας είναι σήμερα η δακτυλιοειδής έκλειψη Ηλίου, η μεγαλύτερη σε διάρκεια της τρίτης χιλιετίας.

Η έκλειψη άρχισε στις 07:41 (ώρα Ελλάδας) στην δυτική Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και στο νοτιοδυτικό Τσαντ. Η σκιά της Σελήνης θα περάσει από τον ΛΔ του Κονγκό, την Ουγκάντα, την Κένυα και τη νότια Σομαλία για να ακολουθήσει την πορεία της προς την Ινδία και την Κίνα.
Τον Ιανουάριο ο Ήλιος βρίσκεται πιο κοντά στη Γη και η Σελήνη στο πιο μακρινό της σημείο, με αποτέλεσμα να μπορεί να καλύψει σχεδόν όλον τον ηλιακό δίσκο.
Στη μεγαλύτερη διάρκειά της- 11 λεπτά και 8 δευτερόλεπτα- η έκλειψη θα φτάσει πάνω από τον Ινδικό Ωκεανό.
Σύμφωνα με τη NASA έκλειψη τόσο μεγάλης διάρκειας δεν θα σημειωθεί παρά μόνο μετά από χίλια χρόνια και περισσότερο, στις 23 Δεκεμβρίου 3043, επισημαίνει στην ιστοσελίδα της.
Ολική έκλειψη Ηλίου προβλέπεται για τις 11 του επόμενου Ιουλίου πάνω από τον νότιο Ειρηνικό.




Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010

Ανοιχτή επιστολή πανεπιστημιακών για το έργο του Νίκου Καζαντζάκη


Ζητούν από την ελληνική πολιτεία, να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την έκδοση των έργων του

Πάνω από 2000 πρόσωπα-μεταξύ των οποίων πολλοί πανεπιστημιακοί (20 καθηγητές του Ιονίου Πανεπιστημίου), φιλόλογοι, βουλευτές, νομάρχες, δήμαρχοι, καλλιτέχνες, πρεσβευτές ελληνισμού, εργαζόμενοι-από 69 χώρες υπέγραψαν ανοιχτή επιστολή προς την ελληνική πολιτεία, όπου ζητούν να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την έκδοση των έργων του Νίκου Καζαντζάκη, τόσο στο πρωτότυπο όσο και σε μετάφραση, καθώς υπάρχει έλλειψη στα βιβλιοπωλεία ξένων χωρών.
Η πρωτοβουλία για την ανοιχτή επιστολή ανήκει στον Γιώργο Μπίζο, δικηγόρο του Νέλσον Μαντέλα και πρεσβευτή ελληνισμού.
Οπως αναφέρει ο κ. Μπίζος δεν υπάρχουν τα έργα του Νίκου Καζαντζάκη στα βιβλιοπωλεία ξένων χωρών γι αυτό απευθύνει έκκληση στην ελληνική πολιτεία να λάβει «τα απαραίτητα μέτρα για την επανόρθωση αυτής της κατάστασης».
Το ενδιαφέρον για το έργο του Νίκου Καζαντζάκη παραμένει πάντα μεγάλο και στο πλαίσιο αυτό η Διεθνής Εταιρία Φίλων Νίκου Καζαντζάκη, σε συνεργασία με ελληνικές και τοπικές αρχές, διοργανώνει διαλέξεις-συζητήσεις σε διάφορες χώρες .


Διαβάστε περισσότερα...

Αναξιοποίητος ο ανεκτίμητος «θησαυρός» της Άνω Κλειδωνιάς

.
Την ανάδειξη των επτά μοναστηριών της περιοχής ζητούν οι κάτοικοι του ορεινού χωριού της Κόνιτσας

Την προσοχή μας ζητούν εφτά ξωκλήσια και μοναστήρια στην Άνω Κλειδωνιά Κόνιτσας, που παρά τη μοναδική ομορφιά τους και την πολιτιστική αξία τους δεν χαίρουν της απαιτούμενης προσοχής.
Δείγματα μεταβυζαντινής αρχιτεκτονικής της Ηπείρου τα ξωκλήσια και οι μονές του 16ου και 17ου αιώνα στέκουν σχεδόν εγκαταλειμμένα στην Άνω Κλειδωνιά, καθώς μόνο ελάχιστες παρεμβάσεις έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια.
Σε αυτό σημαντική κρίνεται η συμβολή της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, όμως κάτοικοι και φορείς της περιοχής ζητούν την λήψη νέων μέτρων που θα επιτρέψουν στα θρησκευτικά και πολιτιστικά μνημεία να αναδειχθούν. ..

Οι εφτά μονές και τα ξωκλήσια βρίσκονται διασκορπισμένα στην Άνω Κλειδωνιά με την πρόσβαση σε ορισμένα από αυτά να γίνεται μόνο με μονοπάτια. Το πέρασμα του χρόνου έχει αφήσει τα σημάδια του στις τοιχογραφίες, αν και αρκετές από αυτές διατηρούνται μέχρι σήμερα σε ικανοποιητικό επίπεδο.
Ο λόγος για την Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρα, όπου πλέον διασώζεται μόνο το καθολικό στην ανατολική πλευρά της Κλειδωνιάς, ο ναός του Αγίου Αθανασίου που βρίσκεται στην είσοδο του χωριού και κατατάσσεται στους λεγόμενους Σταυρεπίστεγους ναούς. Ο ναός είναι κατάγραφος με τοιχογραφίες, ενώ χρονολογείται από το 1617.
Η κοιμητηριακή εκκλησία του χωριού είναι ο Άγιος Νικόλαος, ένας ναός βασιλικού ρυθμού με τρούλο μεγάλων διαστάσεων. Στη νοτιοανατολική πλευρά του ναού σώζεται και η ένδειξη της χρονολόγησης του μνημείου που είναι στα 1620. Αξίζει να σημειωθεί, πως μόνο ο τρούλος με τα στηρίγματα και το τεταρτοσφαίριο της ημικυκλικής κόγχης έχουν τοιχογραφηθεί.
Ακολουθεί η Μονή των Αγίων Αναργύρων, ένα παλιό, εγκαταλελειμμένο κτίριο στη χαράδρα του Βίκου. Το καθολικό της Μονής είναι ένα μονόχωρο μικρό κτίσμα, χτισμένο στο βράχο της λοφοπλαγιάς. Παρά τις πλούσιες τοιχογραφίες ο ναός δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση. Η περιοχή διαθέτει ένα ακόμη μοναστήρι, αυτό των Αγίων Αποστόλων, που βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το ναό του Αγίου Νικολάου. Πρόκειται για τη μοναδική εκκλησία που παραμένει ανοιχτή μέχρι σήμερα. Από αυτή διασώζεται μόνο το καθολικό, ενώ παρά τις σοβαρές ζημιές που έχει υποστεί το εσωτερικό του ναού, οι τοιχογραφίες διατηρούνται σε καλή κατάσταση.
Η ενοριακή εκκλησία του οικισμού, ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου βρίσκεται στη νοτιοδυτική άκρη του οικισμού. Πρόκειται για μία μονόχωρη βασιλική εκκλησία, που το εσωτερικό της έχει ασβεστωθεί, εκτός από τους τοίχους του Ιερού Βήματος και ένα μικρό τμήμα του δυτικού.
Κλειστή παραμένει σήμερα και η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, καθώς βρίσκεται σε στάδιο ανακαίνισης.
Ζητούν στήριξη
Τις εκκλησίες επισκέπτονται αρκετές φορές το χρόνο φοιτητές του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, καθώς και του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ώστε να γνωρίσουν τα μνημεία της περιοχής και να τα αξιοποιήσουν στις σπουδές τους.
Σύμφωνα με τον Εφημέριο Κλειδωνιάς Παπαδήμο, οι Μονές της περιοχής αξίζουν την προσοχή των αρμοδίων, ειδικά μετά τις καταστροφές που σημειώθηκαν στο εσωτερικό τους στις αρχές της δεκαετίας του ’90 με την είσοδο των Αλβανών στη χώρα.
Το αίτημα για την στήριξη της πολιτείας ώστε να διατηρηθεί ο μοναδικός αυτός φυσικός πλούτος και στο μέλλον μετέφερε από την πλευρά του και ο πρόεδρος του τοπικού διαμερίσματος Καλλιθέας που γειτνιάζει με την Άνω Κλειδωνιά Θωμάς Αναστάσης.

anex.gr


Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010

Η ΕΤΑ σχεδίαζε τη δολοφονία Αθνάρ


Την κατάρριψη του αεροσκάφους που μετέφερε τον τότε πρωθυπουργό της Ισπανίας, Χοσέ Μαρία Αθνάρ, σχεδίαζε το 2001 η ένοπλη βασκική αυτονομιστική οργάνωση ΕΤΑ, όπως ανάφεραν πηγές της αστυνομίας την Τρίτη.

Ο Πέδρο Μαρία Ολάνο, που κατηγορείται ως στέλεχος της οργάνωσης, φέρεται να είπε σε αστυνομικούς ότι μετέφερε εκτοξευτή πυραύλων που η ETA (Euskadi Ta Askatasuna, "Βασκική Γη κι Ελευθερία" στη βασκική γλώσσα) σχεδίαζε να χρησιμοποιήσει για να πλήξει το αεροσκάφος το οποίο θα μετέφερε τον Αθνάρ, σύμφωνα με τις πηγές αυτές.
Η οργάνωση πιστεύεται ότι επιχείρησε να χρησιμοποιήσει τον εκτοξευτή τρεις φορές στο έδαφος της Χώρας των Βάσκων, όταν ο Αθνάρ έκανε επισκέψεις για να παραστεί σε προεκλογικές συγκεντρώσεις, σύμφωνα με το Φερνάνδο Γκράντε - Μαρλάσκα, δικαστικό που ερευνά την υπόθεση. Αλλά ο εκτοξευτής δεν λειτούργησε καμιά από τις τρεις φορές...

Η ETA πιστεύεται αποπειράθηκε να χρησιμοποιήσει δυο ρωσικής κατασκευής πυραύλους SAM-7 [ρωσική ονομασία: 9?32 "C?????-2" ("Βέλος")• κωδικός NATO: SA-7 "Grail"] που διέθετε σε οπλοστάσιό της στη νότια Γαλλία, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές.
Η βασκική οργάνωση είχε αποπειραθεί να δολοφονήσει τον Αθνάρ και το 1995, όταν ήταν επικεφαλής της αντιπολίτευσης, αλλά είχε αποτύχει. Βόμβα εξερράγη ενώ το όχημα του Αθνάρ περνούσε, τραυματίζοντας τον ίδιο ελαφρά, και επίσης τραυματίζοντας άλλους 15 ανθρώπους.
Ο ηγέτης του Λαϊκού Κόμματος υπήρξε πρωθυπουργός της Ισπανίας από το 1996 ως το 2004.


Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2010

Σε λειτουργία 16 ρωσικοί δορυφόροι


Δεκαέξι δορυφόροι του προηγμένου ρωσικού συστήματος εντοπισμού θέσης και πλοήγησης μέσω δορυφόρου Glonass έχουν τεθεί πλέον σε λειτουργία, μετά την έναρξη της λειτουργίας ενός νέου δορυφόρου, όπως ανακοίνωσε την Τρίτη η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roskosmos.

«Ένας δορυφόρος του ρωσικού συστήματος πλοήγησης Glonass τέθηκε σε λειτουργία στις 11 Ιανουαρίου», διευκρίνισε η Roskosmos σε σύντομη ανακοίνωση στην ιστοσελίδα της. «Επί του παρόντος 22 δορυφόροι είναι σε τροχιά και 16 μεταξύ αυτών λειτουργούν», πρόσθεσε επίσης η ρωσική διαστημική υπηρεσία.
Η Roskosmos είχε αρχικά προβλέψει πως το σύστημα παγκόσμιας πλοήγησης μέσω δορυφόρου Glonass, με την ανάπτυξη συνολικά 24 δορυφόρων, θα είχε ολοκληρωθεί στα τέλη του 2009. Καμιά νέα ημερομηνία όσον αφορά την ολοκλήρωση του προγράμματος δεν είχε ανακοινωθεί.
Ανταγωνιστικό του αμερικανικού συστήματος δορυφορικής πλοήγησης GPS και του μελλοντικού ευρωπαϊκού Galileo, το ρωσικό σύστημα Glonass αναπτύχθηκε από τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις τη δεκαετία του 1980.


Διαβάστε περισσότερα...

Δημοπρασία σπάνιων βιβλίων και εγγράφων


Ένα εξαιρετικό αντίτυπο της πρώτης έκδοσης των έργων του Πλάτωνα περιλαμβάνεται στην προσεχή δημοπρασία του οίκου «Π.Βέργος» με θέμα «Σπάνια Βιβλία, Έγγραφα, Χαρτονομίσματα και Χαρακτικά» που πραγματοποιείται στο ξενοδοχείο «Athens Plaza», την Τετάρτη 20 Ιανουαρίου στις 6:30 το απόγευμα.

Τα Άπαντα του Πλάτωνα τυπώθηκαν για πρώτη φορά το 1513 στη Βενετία από τον διάσημο τυπογράφο ελληνικών κειμένων Άλδο Μανούτιο. Τη φιλολογική επιμέλεια της έκδοσης είχε ο Κρητικός λόγιος Μάρκος Μουσούρος, ο οποίος θεωρείται από πολλούς ως ο κορυφαίος ελληνιστής της εποχής του. Ο Άλδος Μανούτιος εξασφάλισε για τις ανάγκες της έκδοσης τα καλύτερα σωζόμενα χειρόγραφα των πλατωνικών διαλόγων και το αποτέλεσμα ήταν αντάξιο του μεγάλου φιλοσόφου. Η έκδοση των Απάντων του Πλάτωνα αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία των γραμμάτων της Αναγγένησης. Όπως αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση του οίκου «Π. Βέργος», το αντίτυπο της δημοπρασίας έχει «δεθεί» στην Αγγλία γύρω στα 1800 και διατηρείται σε άριστη κατάσταση.
Στην ίδια δημοπρασία θα προσφερθούν, μεταξύ άλλων, ένα αντίτυπο της Φυσικής του εθνομάρτυρα Ρήγα Βελεστινλή (Βιέννη 1790), σπάνια χειρόγραφα και επιστολές (του Κολοκοτρώνη, του Βίκτωρος Ουγκώ, του Αλέξανδρου Δουμά, του Γεωργίου Αβέρωφ, του Γιάννη Ρίτσου κ.ά.), καλλιτεχνικές αφίσες των αρχών του 20ού αιώνα (του Νικηφόρου Λύτρα, του Παύλου Μαθιόπουλου και του Νικολάου Λύτρα) και δοκίμια ελληνικών χαρτονομισμάτων του 19ου αιώνα, προερχόμενα από τα αρχεία των εταιριών που είχαν αναλάβει την εκτύπωσή τους.

Διαβάστε περισσότερα...

Πέθανε η γυναίκα που διέσωσε το ημερολόγιο της Αννας Φρανκ

.
Η Μιπ Γκις, η γυναίκα που διέσωσε το ημερολόγιο της Aννας Φρανκ μετά τη σύλληψη της ίδιας και της οικογένειάς της από τους Ναζί, πέθανε χθες το βράδυ σε ηλικία 100 ετών.

Σύμφωνα με το BBC, η γυναίκα που αψήφησε τους Ναζί και έκρυψε επί δύο χρόνια την οικογένεια Φρανκ άφησε την τελευταία της πνοή στο γηροκομείο όπου είχε μεταφερθεί μετά από μια πτώση που είχε τον περασμένο μήνα.
Η Γκις, που δεν ήταν η ίδια Εβραία, προμήθευε με τρόφιμα και βιβλία την Αννα, τους γονείς της, την αδελφή της και άλλους τέσσερις Εβραίους που κρύβονταν επί 25 μήνες, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, σε μια σοφίτα στο Αμστερνταμ.
Μετά τον εντοπισμό και τη σύλληψή τους από την Γκεστάπο, η Γκις μάζεψε τα σημειωματάρια και τα χαρτιά της νεαρής Αννας και τα κλείδωσε σε ένα συρτάρι για να της τα δώσει μετά τον πόλεμο. Αρνήθηκε μάλιστα να τα διαβάσει, υποστηρίζοντας ότι η ιδιωτική ζωή ακόμη και των εφήβων είναι ιερή. Αργότερα πάντως φέρεται να είπε ότι αν διάβαζε τότε το ημερολόγιο θα το είχε κάψει γιατί ενοχοποιούσε όσους βοήθησαν την οικογένεια...

Το ημερολόγιο, που είχε δοθεί ως δώρο στην Αννα για τα 13α γενέθλιά της, καταγράφει της ζωή στην κρυψώνα της από τις 12 Ιουνίου 1942 μέχρι την 1η Αυγούστου 1944.
Το δημοσίευσε το 1947 ο πατέρας της Αννας, Ότο Φρανκ, ο μόνος από τους οκτώ που επέζησαν από τα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η Αννα πέθανε από τύφο σε ηλικία 15 ετών στο στρατόπεδο Μπέργκεν-Μπέλσεν, τον Μάρτιο του 1945.

Για το θάρρος που επέδειξε η Μιπ Γκις είχε τιμηθεί από το ισραηλινό Μουσείο του Ολοκαυτώματος Γιαντ Βάσεμ, από τη γερμανική κυβέρνηση, από το ολλανδικό κράτος και από διάφορους εκπαιδευτικούς οργανισμούς. Η ίδια ωστόσο αρνιόταν τον τίτλο της «ηρωίδας», υποστηρίζοντας ότι έκανε απλά το καθήκον της.
Ο σύζυγός της, Γιαν Γκις, που είχε και αυτός βοηθήσει τους Φρανκ να κρυφτούν και τους εξασφάλιζε τρόφιμα μέσω της ολλανδικής αντίστασης, πέθανε το 1993.

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2010

Μουσικοσυνθέτης και καθηγητής δικαίου ο νέος πρόεδρος της Κροατίας


Ο τρίτος πρόεδρος της Κροατίας, στη διάρκεια της πενταετούς θητείας του οποίου αναμένεται η χώρα να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), υποψήφιος του αντιπολιτευόμενου Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, Ίβο Γιοσίποβιτς, δεν είναι επαγγελματίας πολιτικός, παρ’ ότι είναι μέλος της Κροατικής Βουλής.

Είναι γνωστός τόσο ως καθηγητής πανεπιστημίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Ζάγκρεμπ, αλλά και ως μουσικός.
O Ίβο Γιοσίποβιτς γεννήθηκε στο Ζάγκρεμπ στις 28 Αυγούστου του 1957. Το 1980 αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Ζάγκρεμπ και στη συνέχεια πέρασε τις εξετάσεις δικαστών...

Στη Νομική Σχολή διδάσκει ποινικό δίκαιο, ποινική δικονομία και διεθνές ποινικό δίκαιο, έχει δημοσιεύσει 85 επιστημονικές και ειδικές εργασίες σε κροατικά και ξένα περιοδικά και είναι μέλος κροατικών και διεθνών ενώσεων νομικών.
Συνεργάστηκε σε αρκετά διεθνή προγράμματα και ως εμπειρογνώμων του Συμβουλίου της Ευρώπης συμμετείχε στην αξιολόγηση της λειτουργίας σωφρονιστικών καταστημάτων στην Ουκρανία, στη Μογγολία και στο Αζερμπαϊτζάν.

Στη διάρκεια του πολέμου στην Κροατία συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις για ανταλλαγή αιχμαλώτων και μετά τον πόλεμο εκπροσωπούσε την Κροατία ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης και του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης για την πρώην Γιουγκοσλαβία.

Ο 52χρονος Ίβο Γιοσίποβιτς είναι επίσης μουσικός και συνθέτης. Είναι απόφοιτος της Μουσικής Ακαδημίας του Ζάγκρεμπ και έχει συνθέσει περίπου 50 μελωδίες για διάφορα μουσικά όργανα, τις οποίες ερμηνεύουν Κροάτες και ξένοι καλλιτέχνες. Είναι διευθυντής του μουσικού φεστιβάλ Music Biennale Zagreb. Έχει λάβει για τη μουσική του πολλά βραβεία, συμπεριλαμβανομένου του βραβείου της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης.

Ο Ίβο Γιοσίποβιτς έγινε το 1980 μέλος της Ένωσης Κομμουνιστών Κροατίας και στις αρχές της δεκαετίας του 1990 συμμετείχε στο μετασχηματισμό του σε Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα.

Το 1994 αποχώρησε από το κόμμα και αφιερώθηκε στη νομική και στην τέχνη. Το 2003 με πρόσκληση του τότε αρχηγού του SDP Ίβιτσα Ράτσαν επέστρεψε στην πολιτική, έγινε μέλος της Βουλής ως ανεξάρτητος υποψήφιος του κόμματος και αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του. Στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα επέστρεψε επισήμως το 2008.


Διαβάστε περισσότερα...

Ρεκόρ επισκεπτών για το Μουσείο του Λούβρου το 2009


Το πρώτο Μουσείο στον κόσμο--από την άποψη του αριθμού των επισκεπτών του--το Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι, κατόρθωσε το 2009 να διατηρηθεί στο επίπεδο ρεκόρ που είχε φθάσει πέρυσι, με 8,5 εκατομμύρια επισκέπτες, ανακοίνωσε την Δευτέρα το Μουσείο.

Το Λούβρο εμφανίζει για τέταρτη συνεχή χρονιά ετήσιο αριθμό επισκεπτών που υπερβαίνει τα 8 εκατ. ευρώ, υπογραμμίζει σε ανακοινωσή του το Μουσείο.
Οι καθημερινές επισκέψεις στις μόνιμες συλλογές και τις περιοδικές εκθέσεις του Μουσείου έφθασαν σε περισσότερους από 27.000 επισκέπτες.
Η έκθεση "Τισιανός, Τιντορέτο, Βερονέζε. Ανταγωνισμοί στην Βενετία", που πραγματοποιήθηκε από τις 17 Σεπτεμβρίου και έως τις 4 Ιανουαρίου, έχει προσελκύσει περίπου 400.000 επισκέπτες.
Το Μουσείο αντιμετώπισε στις αρχές Δεκεμβρίου κύμα απεργιών. Καθυστερήσεις στο άνοιγμα και αποκλεισμός του Μουσείου για μια ημέρα: το Λούβρο μπορεί να έχασε από τις απεργίες περίπου 50.000 επισκέπτες, αν βασιστούμε στα στοιχεία της ημερήσιας προσέλευσης επισκεπτών.
Η ιστοσελίδα του Μουσείου, www.louvre.fr, προσέλκυσε περισσότερους από 10,6 εκατομμύρια επισκέπτες το 2009, αύξηση κατά 9,4%.




Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010

Η δικαίωση του Ηροδότου


Ενας ένας οι «μύθοι» του ιστορικού της Αρχαιότητας βγαίνουν αληθινοί! Το πιο πρόσφατο παράδειγμα αφορά τους στρατιώτες του Πέρση βασιλιά Καμβύση που θάφτηκαν στην έρημο και ήρθαν τώρα στο φως μέσα από το συγκλονιστικό ταξίδι δύο δίδυμων ιταλών σκηνοθετών

Με το τέλος του 2009 και το τέλος της δεκαετίας, σίγουρα όλοι έχουμε «πήξει» στις ανασκοπήσεις.
Αλλά αν, υποθετικά, τις «δούμε σε γρήγορη κίνηση» παράλληλα με εκείνες των 50 χρόνων πριν, θα εντοπίσουμε μία κύρια διαφορά οπτικής των ανθρώπων: τότε όλοι κοιτούσαν μπροστά, τώρα όλοι πίσω! Πώς θα το «δούμε»; Από το ότι τότε- στα χρόνια του Σπούτνικ- κυριαρχούσαν οι ταινίες και τα βιβλία επιστημονικής φαντασίας, γεμάτα από φαντασιώσεις για το διαστημικό μας μέλλον. Τώρα κυριαρχούν οι... αναπολήσεις του παρελθόντος. Οπως πολύ σωστά σημείωνε στο «Βήμα» της 15ης Νοεμβρίου 2009 η καθηγήτρια Νεότερης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Χριστίνα Κουλούρη, «πρόκειται για τη “νοσταλγία του παρόντος”, σύμφωνα με τη διατύπωση του Fredric Jameson, όπου η στροφή προς τη μνήμη προσφέρει καταφύγιο μέσα σε έναν κόσμο γρήγορης και ευρείας αλλαγής, στο πλαίσιο του οποίου εξαφανίζονται τα σημεία αναφοράς και ανατρέπονται οι βεβαιότητες»...

Ψάχνουμε για «σταθερές αναφοράς», λοιπόν, ανατρέχοντας σε εποχές που έχει «στεριώσει» η ιστορία. Τότε που τα πράγματα εκτυλίσσονταν με μια σειρά και το κάθε τι είχε αίτιο και αιτιατό. Η καταγραφή αυτών των «σταθερών του χρόνου» ξεκίνησε, βεβαίως, από τον «πατέρα της Ιστορίας», τον Ηρόδοτο.
Ηταν γόνος έλληνα αποίκου της Καρίας και γεννήθηκε το 485 π.Χ. στην Αλικαρνασσό. Θα ζούσε μια εύπορη και ήσυχη ζωή, αν δεν τον ξερίζωνε από την πατρίδα του η αντίσταση στην τυραννία. Ηταν 30 χρόνων όταν βρέθηκε να περιπλανιέται στα μέρη του τότε γνωστού κόσμου, από την Κύπρο ως τη Βαβυλωνία και από την Κριμαία ως την Αθήνα, την Αίγυπτο και την Κυρηναϊκή. Κατέληξε να ιδρύσει, μαζί με τον Πρωταγόρα, την αποικία των Θουρίων, στην Κάτω Ιταλία. Εκεί έζησε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του, γράφοντας τα όσα είχε δει και είχε ακούσει. Την «παγκόσμια Ιστορία» του οι αλεξανδρινοί μελετητές τη χώρισαν σε εννέα βιβλία και έδωσαν στο καθένα το όνομα μίας από τις εννέα Μούσες. Τα πέντε τελευταία βιβλία του περιέγραφαν αναλυτικά τους Περσικούς Πολέμους, αλλά τα τέσσερα πρώτα θεωρήθηκαν περισσότερο πολιτικο-γεωγραφικές πληροφορίες, μύθοι και ανέκδοτα για τους μακρινούς μας λαούς. Από αυτά πήγασε η «ρετσινιά» που τον ακολουθεί ως σήμερα: «ιστοριογράφος ναι, ιστορικός όχι». Αρα, αμφιβόλου αξιοπιστίας.

Η ετυμηγορία αυτή των ιστορικών για τον «πατέρα τους» θα παρέμενε ως μία ακόμη σταθερά, αν οι ανακαλύψεις των τελευταίων ετών δεν αποδείκνυαν του λόγου του το αληθές. Μάλιστα, η πιο πρόσφατη έγινε μόλις αυτόν τον μήνα και αφορούσε τη «χαμένη στρατιά του Καμβύση».

Ο στρατός που ζύγωσε τη Σίβα
Στο τρίτο βιβλίο του, το επονομασθέν «Θάλεια», ο Ηρόδοτος διηγείται πώς ο γιος του Κύρου του Μεγάλου, ο Καμβύσης Β Δ , ξεκίνησε το 525 π.Χ. να καταλάβει- μετά την Αίγυπτο- την υπόλοιπη Αφρική. Σχεδίασε, λέει, τρεις εκστρατείες: μία προς την Καρχηδόνα, μία προς τη Σίβα και μία προς την Αιθιοπία. Από τις Θήβες, όπου είχε καταλύσει, διέταξε τον στόλο του να κινηθεί προς την Καρχηδόνα και έστειλε ένα εκστρατευτικό σώμα 50.000 ανδρών στη Σίβα, με διαταγές να αιχμαλωτίσουν τον απείθαρχο λαό της και να κάψουν τον Ναό του Αμμωνα Δία. Αλλά «όταν οι Πέρσες ξεκίνησαν από την πόλη Οαση εναντίον των Αμμωνίων διασχίζοντας την έρημο και ήταν περίπου στα μισά της διαδρομής μεταξύ της πόλης τους και της Οασης, κατά τη διάρκεια του φαγητού φύσηξε ένας δυνατός άνεμος και τους έθαψε όλους. Ετσι χάθηκαν...».

Αυτά έγραψε, αλλά κανείς μεταγενέστερος ιστορικός δεν τον πίστεψε. Πώς γίνεται να αφανιστεί ένας στρατός 50.000 ανδρών χωρίς κανείς άλλος να το αναφέρει εκτός από τον- μη αυτόπτη μάρτυρα- Ηρόδοτο; Επομένως... φαντασίωση. Παρά το «ανιστόρητο» του θέματος, όμως, τον Απρίλιο του 1874, ο περίφημος γερμανός αιγυπτιολόγος Χάινριχ Μπρουγκς Μπέι (Ηeinrich Βrugsch Βey) προήδρευσε μίας σύσκεψης στο Ιnstitut Εgyptien, όπου κυριάρχησε ως θέμα η «φανταστική» κατάληξη του στρατού του Καμβύση. Παρών στη σύσκεψη ήταν ο Γκέραρντ Ρολφ (Gerhard Rohlf), που μόλις είχε επιστρέψει από τη διάβαση της λιβυκής ερήμου ως τον Νείλο. Στην αναφορά του (Drei Μonate in der Libyschen Wuste, Κassel 1875, σελ.

Οι ιταλοί σκηνοθέτες

Μια αμμοθύελλα κατάπιε τους 50.000 Πέρσες που πήγαιναν στη Σίβα, είπε ο Ηρόδοτος, αλλά κανένας δεν τον πίστεψε.
Από τότε και ως τον μήνα αυτόν κανείς αρχαιολόγος δεν φαινόταν να ασχολείται με το θέμα. Κανείς, εκτός από δύο ιταλούς σκηνοθέτες ντοκυμαντέρ, τους δίδυμους Αντζελο και Αλφρέντο Καστιλιόνι (Α. & Α. Castiglioni). Αρχισαν να καταπιάνονται με αυτό από το 1996, όταν βρέθηκαν κοντά στη Σίβα ψάχνοντας για υπολείμματα σιδηρούχων μετεωριτών. Βρήκαν τυχαία μια μισοθαμμένη πήλινη στάμνα και υπολείμματα ανθρώπου, σε κάτι που έμοιαζε με καταφύγιο από αμμοθύελλα: ο ανιχνευτής μετάλλων του συνεργάτη τους γεωλόγου Αλί Μπακαράταπό το Πανεπιστήμιο του Καΐρου- είχε αρχίσει να χτυπάει επίμονα και ξέθαψαν ένα ασημένιο βραχιόλι, ένα σκουλαρίκι πολεμιστή, χάντρες από περιδέραιο, τη λαβή από ένα χάλκινο σπαθί και αρκετές αιχμές από βέλη. Ολα αναλύθηκαν με τη μέθοδο της θερμοφωταύγειας και βρέθηκαν να ανήκουν στην εποχή του Καμβύση! (Βλέπε παρακάτω σχετικό βίντεο)

Τα δύο αδέλφια εντρύφησαν τα επόμενα χρόνια στη βιβλιογραφία των δρομολογίων καραβανιών, προκειμένου να διασταυρώσουν αν όντως τα υπολείμματα ήταν από το θρυλούμενο εκστρατευτικό σώμα των Περσών. Βρήκαν ότι όντως υπήρχε ένας «νότιος δρόμος», αλλά και ότι αρχαίοι χάρτες της περιοχής έδειχναν εσφαλμένα τον Ναό του Αμμωνα να βρίσκεται 100 χιλιόμετρα νοτιότερα από την πραγματική θέση της όασης της Σίβας. Ακολούθησαν αυτόν τον αρχαίο δρόμο και βρήκαν «τεχνητά πηγάδια», φτιαγμένα από εκατοντάδες πήλινα αγγεία χωμένα στην άμμο. Ολα ηλικίας 2.500 ετών! Επειτα, το 2002, άκουσαν ιστορίες των Βεδουίνων για χιλιάδες κρανία και κόκαλα που ξέθαψε ο άνεμος πριν από δεκαετίες. Ακολούθησαν τις διηγήσεις τους και, στην τελευταία τους επίσκεψη στην έρημο, βρήκαν έναν μαζικό τάφο με εκατοντάδες ξασπρισμένους και διαλυμένους σκελετούς. Ανάμεσά τους, περσικά βέλη και ένα θηλύκι από χάμουρο αλόγου- ολόιδιο με αυτά που βλέπουμε σε τοιχογραφίες της Βαβυλώνας. Τα λείψανα αυτά είχαν αποκαλυφθεί από τυμβωρύχους, που είχαν προλάβει να πουλήσουν ένα όμορφο ξίφος σε... αμερικανούς τουρίστες.

Οι αδελφοί Καστιλιόνι ενημέρωσαν επίσημα τη Γεωλογική Υπηρεσία της Αιγύπτου για τα ευρήματά τους αλλά δεν πήραν απάντηση, οπότε προχώρησαν στη δημοσιοποίησή τους. Κατά το σκεπτικό τους, η «πόλη Οαση» του Ηροδότου είναι η τωρινή Χάργκα. Από εκεί ο στρατός του Καμβύση επέλεξε να ακολουθήσει την ξεχασμένη νότια διαδρομή, προκειμένου να επιτεθούν στη Σίβα από την αφύλαχτη πλευρά της. Επειτα από επταήμερη πορεία στην έρημο έφτασαν στο σημείο που ο χάρτης έδειχνε τη Σίβα, αλλά δεν γνώριζαν ότι βρίσκονταν ακόμη 100 χιλιόμετρα νότιά της. Τότε, το μεσημέρι, σηκώθηκε ο φοβερός ΝΑ άνεμος της ερήμου, ο Χαμσίν, που κάλυψε τον ουρανό με άμμο. Οι στρατιώτες προσπάθησαν απεγνωσμένα να βρουν κάποιο καταφύγιο, αλλά οι περισσότεροι θάφτηκαν ζωντανοί. Επέζησαν- για λίγο- όσοι βρήκαν κάποιο απάγκιο σε κάποιο βράχο, όπως εκείνος που οι Καστιλιόνι βρήκαν το 1996.

Λείπει η... άδεια!
Επιστημονικά το θέμα δεν έχει λήξει, καθώς η Αρχαιολογική Υπηρεσία της Αιγύπτου εξέδωσε ανακοίνωση όπου δηλώνει πως οι δύο αδελφοί δεν έχουν πάρει άδεια για αρχαιολογικές ανασκαφές, οπότε όσα λένε- οι ίδιοι και οι ιταλοί αρχαιολόγοι που τους υποστηρίζουν- πρέπει να θεωρούνται ανυπόστατα. Επί της ουσίας, όμως, είναι η δεύτερη φορά που βρίσκονται τα ίχνη του Καμβύση, έστω και από μη αρχαιολόγους: τον Σεπτέμβριο του 2000 μια ομάδα γεωλόγων από το αιγυπτιακό Πανεπιστήμιο Ηelwan δήλωσε ότι βρήκε ίχνη των άτυχων Περσών, όταν αποκάλυψε ανθρώπινα οστά και υλικά κατάλοιπα κατά τη διάρκεια ερευνών για πετρέλαιο στη Δυτική Ερημο.

Τέλος, για την ιστορία ή την ιστοριογραφία, ο Ηρόδοτος μάς περιέγραψε και την κατάληξη του ίδιου του Καμβύση: ηγήθηκε του τρίτου του εκστρατευτικού σώματος, προς την Αιθιοπία, σε μια «πορεία δίψας και πείνας». Αντί όμως να την υποστεί με το ψυχικό μεγαλείο που επέδειξε αργότερα ο Αλέξανδρος στη Γεδρωσία, ο Καμβύσης διέταξε να ρίξουν οι στρατιώτες του κλήρο, για να επιλεχθεί ένας ανά δέκα προς... κανιβαλισμό! Ακόμη όμως κι αυτή η φρικτή επιλογή δεν τους έσωσε, όπως και τον ίδιο τον Καμβύση. Μένει τώρα να βρούμε και τα δικά τους υπολείμματα, προς δόξαν του Ηροδότου.







Διαβάστε περισσότερα...