Ο Αγγελος Δεληβορριάς μάς ξεναγεί στην πενταώροφη πολυκατοικία των Χατζηκυριάκων, όπου συνεχίζονται εντατικά οι εργασίες για να στεγαστεί «Ο Γκίκας και η εποχή του»
Η πολυσυζητημένη Γενιά του ‘30 θα αποκτήσει το μουσείο της. Στα τέλη του 2010. Ενα μουσείο, στο οποίο θα συνυπάρξουν, άρρηκτα δεμένοι μεταξύ τους, εκείνοι που διαμόρφωσαν τον σύγχρονο πολιτισμό της Ελλάδας, σε όλους τους τομείς της τέχνης και του πνεύματος. Ζωγραφική, γλυπτική, χαρακτική, φωτογραφία, αρχιτεκτονική, ποίηση, πεζογραφία, χορός, θέατρο, μουσική...
Μαζί σαν σε ένα ποτάμι που κυλάει: Γκίκας, Τσαρούχης, Μόραλης, Κόντογλου, Εγγονόπουλος, Βασιλείου, Διαμαντόπουλος, Ζογγολόπουλος, Nellly’s, Μπαλάφας, Σωτήρης Σπαθάρης, Ελύτης, Σεφέρης, Ρίτσος, Σαχτούρης, Κουν, Πράτσικα, Μυριβήλης, Μητρόπουλος, Κακογιάννης, Σβορώνος, Πικιώνης, Κουν, Χατζιδάκις... Δεκάδες ονόματα, όλοι όσοι πρέπει να είναι, χρονολογικά.
Στην οδό Κριεζώτου 3, στην καρδιά της Αθήνας, στην παλιά πενταώροφη πολυκατοικία των Χατζηκυριάκων, της μεγάλης υδραίικης οικογένειας, από την οποία προερχόταν ο ζωγράφος Νίκος Χατζηκυριάκος - Γκίκας, ο οποίος έζησε και δημιούργησε εκεί, θα στεγαστεί ο «Γκίκας και η εποχή του» ή αλλιώς η Γενιά του ‘30. Η επωνυμία του μουσείου μένει για το τέλος.
Προς το παρόν συνεχίζονται εντατικά οι εργασίες για το στήσιμο των εκθεμάτων, αφού έχει ολοκληρωθεί η ανακαίνιση του κτιρίου, που είναι αρχιτεκτονικό έργο της δεκαετίας του 1930 κι αυτό, που είχε και στατικά προβλήματα. Εκεί κατοικοεδρεύει ο Αγγελος Δεληβορριάς, διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη, έχοντας αναλάβει ακόμη ένα έργο ζωής: να αξιοποιήσει τη δωρεά του Γκίκα (κτίριο και συλλογή), μετατρέποντας την πρώην ομώνυμη πινακοθήκη σε μουσείο μιας ολόκληρης γενιάς.
«Θα είναι ένα πρωτοχρονιάτικο ελπιδοφόρο δώρο στην πρωτεύουσα αυτού του τόπου», μας λέει ο κ. Δεληβορριάς απαντώντας μας στο πότε θα είναι έτοιμο το μουσείο, παράρτημα και συνέχεια του Μουσείου Μπενάκη το οποίο σταματά στα 1922. Θα μπορούσε ίσως να ήταν έτοιμο νωρίτερα, αν υπήρχε οικονομική στήριξη.
«Ειλικρινά, οποιοδήποτε άλλο κράτος διέθετε αυτήν την περιουσία θα ήταν περήφανο και θα την αξιοποιούσε», συνεχίζει ο κ. Δεληβορριάς, τονίζοντας ότι το έργο προχωρεί χάρη στα «απέραντα αποθέματα αντοχής και αισιοδοξίας» και στη στήριξη ιδιωτών, που ελπίζει να αυξηθούν.
Το μουσείο εκτείνεται σε πέντε επίπεδα. Στους δύο τελευταίους ορόφους διατηρούνται, ανακαινισμένα, η κατοικία του Νίκου Χατζηκυριάκου - Γκίκα (4ος), με αρχοντικά σαλόνια (έπιπλα υπάρχουν διάσπαρτα και στους εκθεσιακούς χώρους), γραφείο, βιβλιοθήκες και έργα του και το εργαστήριό του (5ος), ολοζώντανο με το καβαλέτο, τα τακτοποιημένα πινέλα και σύνεργα της δουλειάς του.
Από το ισόγειο έως τον τρίτο όροφο
Μέσα από τη διασύνδεση τεχνών, γραμμάτων και πνευματικής ζωής, αναπτύσσεται η εποχή της Γενιάς του Γκίκα, από το ισόγειο έως και τον τρίτο όροφο του κτιρίου της Κριεζώτου. Επιλεγμένα έργα τέχνης, εκδόσεις, δίσκοι, μακέτες κ.λπ., από τις συλλογές του Μουσείου Μπενάκη, από δωρεές ειδικά για τον σκοπό, παρακαταθήκες και αγορές, περιμένουν σε πάγκους και πατώματα να πάρουν τη θέση τους.
Στο ισόγειο: γλυπτά του Τόμπρου, ο Γάμος του Καραγκιόζη, με φιγούρες του Σ. Σπαθάρη, Κόντογλου, ζωγραφικά του Πικιώνη, φωτογραφίες της Βούλας Παπαϊωάννου, Στέρης, Κεφαλληνός και άλλοι στους τοίχους. Στις προθήκες το πρώτο Νόμπελ, Γιώργος Σεφέρης, ο Καρούζος κ.ά.
Η τελευταία ενότητα, με Μόραλη, Αργυράκη, Κουλεντιανό, Μπαλάφα, αλλά και Ραλού Μάνου, Ξενάκη, Θεοδωράκη, Μποστ, Κατσαρό, Λορεντζάτο, Σαχτούρη, Αναγνωστάκη (μαζί με Κατσαρό και Μπαχαριάν κάνουν τη γωνιά «Ηρώον της εξορίας») κ.ά., καταλήγει σε αφιέρωμα στον Χατζηκυριάκο - Γκίκα.
Κρίσιμη περίοδος
«Η Γενιά του ‘30 είναι ό,τι καλύτερο έχει να δείξει η πνευματική ζωή του τόπου, σε μια περίοδο κρίσιμη, που έχει πίσω της το ‘22 και μπροστά της το ‘40, τον Εμφύλιο, το 1967», λέει ο κ. Δεληβορριάς.
ethnos
Μαζί σαν σε ένα ποτάμι που κυλάει: Γκίκας, Τσαρούχης, Μόραλης, Κόντογλου, Εγγονόπουλος, Βασιλείου, Διαμαντόπουλος, Ζογγολόπουλος, Nellly’s, Μπαλάφας, Σωτήρης Σπαθάρης, Ελύτης, Σεφέρης, Ρίτσος, Σαχτούρης, Κουν, Πράτσικα, Μυριβήλης, Μητρόπουλος, Κακογιάννης, Σβορώνος, Πικιώνης, Κουν, Χατζιδάκις... Δεκάδες ονόματα, όλοι όσοι πρέπει να είναι, χρονολογικά.
Στην οδό Κριεζώτου 3, στην καρδιά της Αθήνας, στην παλιά πενταώροφη πολυκατοικία των Χατζηκυριάκων, της μεγάλης υδραίικης οικογένειας, από την οποία προερχόταν ο ζωγράφος Νίκος Χατζηκυριάκος - Γκίκας, ο οποίος έζησε και δημιούργησε εκεί, θα στεγαστεί ο «Γκίκας και η εποχή του» ή αλλιώς η Γενιά του ‘30. Η επωνυμία του μουσείου μένει για το τέλος.
Προς το παρόν συνεχίζονται εντατικά οι εργασίες για το στήσιμο των εκθεμάτων, αφού έχει ολοκληρωθεί η ανακαίνιση του κτιρίου, που είναι αρχιτεκτονικό έργο της δεκαετίας του 1930 κι αυτό, που είχε και στατικά προβλήματα. Εκεί κατοικοεδρεύει ο Αγγελος Δεληβορριάς, διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη, έχοντας αναλάβει ακόμη ένα έργο ζωής: να αξιοποιήσει τη δωρεά του Γκίκα (κτίριο και συλλογή), μετατρέποντας την πρώην ομώνυμη πινακοθήκη σε μουσείο μιας ολόκληρης γενιάς.
«Θα είναι ένα πρωτοχρονιάτικο ελπιδοφόρο δώρο στην πρωτεύουσα αυτού του τόπου», μας λέει ο κ. Δεληβορριάς απαντώντας μας στο πότε θα είναι έτοιμο το μουσείο, παράρτημα και συνέχεια του Μουσείου Μπενάκη το οποίο σταματά στα 1922. Θα μπορούσε ίσως να ήταν έτοιμο νωρίτερα, αν υπήρχε οικονομική στήριξη.
«Ειλικρινά, οποιοδήποτε άλλο κράτος διέθετε αυτήν την περιουσία θα ήταν περήφανο και θα την αξιοποιούσε», συνεχίζει ο κ. Δεληβορριάς, τονίζοντας ότι το έργο προχωρεί χάρη στα «απέραντα αποθέματα αντοχής και αισιοδοξίας» και στη στήριξη ιδιωτών, που ελπίζει να αυξηθούν.
Το μουσείο εκτείνεται σε πέντε επίπεδα. Στους δύο τελευταίους ορόφους διατηρούνται, ανακαινισμένα, η κατοικία του Νίκου Χατζηκυριάκου - Γκίκα (4ος), με αρχοντικά σαλόνια (έπιπλα υπάρχουν διάσπαρτα και στους εκθεσιακούς χώρους), γραφείο, βιβλιοθήκες και έργα του και το εργαστήριό του (5ος), ολοζώντανο με το καβαλέτο, τα τακτοποιημένα πινέλα και σύνεργα της δουλειάς του.
Από το ισόγειο έως τον τρίτο όροφο
Μέσα από τη διασύνδεση τεχνών, γραμμάτων και πνευματικής ζωής, αναπτύσσεται η εποχή της Γενιάς του Γκίκα, από το ισόγειο έως και τον τρίτο όροφο του κτιρίου της Κριεζώτου. Επιλεγμένα έργα τέχνης, εκδόσεις, δίσκοι, μακέτες κ.λπ., από τις συλλογές του Μουσείου Μπενάκη, από δωρεές ειδικά για τον σκοπό, παρακαταθήκες και αγορές, περιμένουν σε πάγκους και πατώματα να πάρουν τη θέση τους.
Στο ισόγειο: γλυπτά του Τόμπρου, ο Γάμος του Καραγκιόζη, με φιγούρες του Σ. Σπαθάρη, Κόντογλου, ζωγραφικά του Πικιώνη, φωτογραφίες της Βούλας Παπαϊωάννου, Στέρης, Κεφαλληνός και άλλοι στους τοίχους. Στις προθήκες το πρώτο Νόμπελ, Γιώργος Σεφέρης, ο Καρούζος κ.ά.
Η τελευταία ενότητα, με Μόραλη, Αργυράκη, Κουλεντιανό, Μπαλάφα, αλλά και Ραλού Μάνου, Ξενάκη, Θεοδωράκη, Μποστ, Κατσαρό, Λορεντζάτο, Σαχτούρη, Αναγνωστάκη (μαζί με Κατσαρό και Μπαχαριάν κάνουν τη γωνιά «Ηρώον της εξορίας») κ.ά., καταλήγει σε αφιέρωμα στον Χατζηκυριάκο - Γκίκα.
Κρίσιμη περίοδος
«Η Γενιά του ‘30 είναι ό,τι καλύτερο έχει να δείξει η πνευματική ζωή του τόπου, σε μια περίοδο κρίσιμη, που έχει πίσω της το ‘22 και μπροστά της το ‘40, τον Εμφύλιο, το 1967», λέει ο κ. Δεληβορριάς.
ethnos
