O βουλευτής Θεσπρωτίας κ. Χρήστος Κατσούρας κατά την τοποθέτησή του στη βουλή, στα πλαίσια της συζήτησης του νομοσχεδίου για την αναμόρφωση του συστήματος προσλήψεων στο δημόσιο τομέα, ανέφερε τα ακόλουθα:
Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Από μία πρώτη ματιά μοιάζει η σημερινή συζήτηση για το σχέδιο νόμου για την αναμόρφωση του συστήματος προσλήψεων στο δημόσιο τομέα να είναι μία συζήτηση για το αυτονόητο. Είναι όμως έτσι και ποιο είναι το αυτονόητο; Σήμερα, ζούμε μία περίοδο μεταβατική που η χώρα βιώνει τα αποτελέσματα μίας πολλαπλής κρίσης, κρίσης δυστυχώς όχι μόνον οικονομικής αλλά και - ίσως πιο σημαντικά- πολιτικής, αφού συγκεκριμένες πολιτικές - την οδήγησαν στο σημείο αυτό...
Ζούμε σε μία περίοδο που η ιστορία μας υποχρεώνει να ξεφύγουμε από διαχειριστικές λογικές και να δώσουμε όραμα, έμπνευση, αισιοδοξία, προοπτική στην κοινωνία.
Στην ίδια αυτή περίοδο η κοινωνία έχει ήδη κάνει τη δική της υπέρβαση - που μία μόνον έκφρασή της ήταν το αποτέλεσμα των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου, για μία νέα αναγκαία αλλαγή στη χώρα, έχοντας ξεπεράσει διάφορες αγκυλώσεις, όντας έτοιμη να υποστεί μεταρρυθμίσεις και έχοντας αντιληφθεί την κατάσταση της χώρας πολύ καλύτερα από μικρά τμήματά της που τη θέλουν καθηλωμένη στο χθες. Ταυτόχρονα διάφοροι πολιτικοί σχηματισμοί είτε αδυνατούν να εκφράσουν τον αναγκαίο ευρωπαϊκό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας στο διοικητικό επίπεδο είτε υπερτονίζουν έναν έντονο κρατισμό που πολύ απέχει από οποιαδήποτε προοδευτική μετεξέλιξή της. 'Αλλωστε κράτος στα αρχαία ελληνικά σημαίνει ωμή βία και όπως έγραψε κάποιος 25 χρόνια πριν - και δυστυχώς ισχύει σε ένα βαθμό ακόμη και σήμερα- αυτό είναι αρκετά αστείο διότι το σύγχρονο ελληνικό κράτος είναι η σύγχρονη ελληνική ωμή βία.
Κύριοι συνάδελφοι, Το αίτημα για βαθιές αλλαγές στη χώρα είναι καθολικό. Ποια η σημασία του υπό συζήτηση νομοσχεδίου σε αυτή την αναγκαία πορεία αλλαγών;
1. Θα αλλάξουν άμεσα οι - με πράγματι αντικειμενικά κριτήρια - προσλαμβανόμενοι την εικόνα της δημόσιας διοίκησης στη χώρα; 'Αμεσα μάλλον όχι. 'Αλλωστε, αν επιμερίσουμε τις ευθύνες γι' αυτή την εικόνα οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι πρώτα και κύρια φταίνε τα κόμματα εξουσίας, παρά οι ήδη εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα.
2. Θα αποτελέσουν μία κρίσιμη ποιοτική μάζα στη δημόσια διοίκηση που θα συμπαρασύρουν και άλλους σε νέους ρυθμούς; Δεν είναι σίγουρο με δεδομένο το πάγωμα τον προσλήψεων το 2010 είτε την αναλογία ένα προς πέντε ακολούθως
3. Θα αποκαταστήσουν τις ιστορικές αδικίες προς όλους εκείνους που δεν έγιναν δεκτοί στο δημόσιο τομέα λόγω αδιαφανών διαδικασιών πρόσληψης; Σίγουρα όχι.
Κύριοι συνάδελφοι,
Αν θέλουμε να είμαστε έντιμοι με τον εαυτό μας αλλά και απέναντι στην ιστορία αυτού του τόπου οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η για δεκαετίες διοικητική υστέρηση της χώρας (παρά τις κατά καιρούς αξιόλογες αποσπασματικές προσπάθειες όπως την πχ τη σημαντικότατη προσπάθεια του νόμου Πεπονή) δεν αποκαθίσταται με την υπερψήφιση ενός και μόνον νομοσχεδίου.
Τότε γιατί είναι σημαντικό το παρόν νομοσχέδιο;
1ον. Γιατί απευθύνεται σε ένα μέρος των κατά καιρούς κοινωνικά αποκλεισμένων ή παροπλισμένων αυτής της χώρας
Στους μέχρι τώρα πολυπτυχιούχους όμηρους της αγοράς εργασίας που ενώ είχαν τα προσόντα δεν είχαν τύχη σε αδιαφανείς ή άδικες διαδικασίες πρόσληψης στον δημόσιο τομέα.
Απευθύνεται επίσης σ' αυτούς που έχουν αλλεργία στα πολιτικά γραφεία και - ευτυχώς - είναι πολλοί πλέον.
Και τους λέει το αυτονόητο: τουλάχιστον μπορούν να συμμετέχουν σε έναν αγώνα που προηγείται ο καλύτερος - με βάση αντικειμενικά κριτήρια - και όχι ο ημέτερος και έχουν και αυτοί δικαίωμα στην ελπίδα
2ον. Γιατί απευθύνεται κύρια στις νέες γενιές και στο μέλλον και όχι μόνον στη διαχείριση του παρόντος, θέτοντας στην ουσία τα πράγματα όπως πρέπει να είναι: Οι πολιτικοί να ασχολούνται και με το μέλλον και τα απώτερα αποτελέσματα των αποφάσεών τους.
Και αυτό το κατορθώνει και με τον παιδευτικό του ρόλο, αποκαθιστώντας τις αρχές της ισονομίας αλλά κυρίως της ισοπολιτείας.
Απευθυνόμαστε σήμερα όχι μόνο σε όσους πρόκειται να συμμετάσχουν σε κάποιο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ αλλά στην κοινωνία ολόκληρη, τονίζοντας και αποκαθιστώντας αρχές εν πολλοίς αλλοιωμένες και ξεχασμένες ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια.
3ον. Γιατί είναι επίσης πολύ σημαντικό ότι αυτή η διάσταση του μέλλοντος που θέτει είναι έντονα παρούσα με την αισιόδοξη πλευρά της, δηλαδή την αποκοματικοποίηση της δημόσιας διοίκησης. Κινείται δηλαδή στο πεδίο της αυτονομίας των θεσμών.
4ον. Γιατί αποκαθιστά πρόδηλες αδικίες σε σχέση με προηγούμενες προσπάθειες Όπως τη διαφορά προϋπηρεσίας στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.
5ον. Γιατί με το σεβασμό των απαραίτητων και βιώσιμων συλλογικών αξιών όπως η δικαιοσύνη και η αξιοκρατία σεβόμαστε κύρια το συλλογικό συμφέρον του τόπου. Μόνον έτσι εγγυόμαστε την αποτελεσματικότητα σε συνδυασμό με την αντίστοιχη ανταπόδοση. Και μόνον με τέτοια βήματα μπορούμε να περιορίσουμε τον ατομικό ωφελιμισμό που διαρκώς επεκτείνεται υπέρ του κοινού αγαθού.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
'Ακουσα με προσοχή τον εισηγητή της μειοψηφίας να αναρωτιέται γιατί πρέπει να μείνουμε εκστασιασμένοι από το παρόν νομοσχέδιο. Έχει απόλυτο δίκιο. Δεν είμαστε εκστασιασμένοι με το νομοσχέδιο αλλά με την ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος να πράξει το αυτονόητο εδώ και καιρό. Τόνισε επίσης ότι δεν είμαστε ούτε καινοτόμοι ούτε μεταρρυθμιστές. Και εδώ έχει δίκιο. Δεν διεκδικούμε τίποτε από τα δύο με το παρόν νομοσχέδιο. Διεκδικούμε την αποκατάσταση της ισονομίας και ισοπολιτείας στον τρόπο πρόσληψης στο δημόσιο τομέα.
Μίλησε για μνημείο ασυνέπειας. Μόνο που - με όλο τον σεβασμό προς το πρόσωπό του- η τοποθέτησή του ήταν ένα μνημείο επιστροφής στο παρελθόν, χωρίς καμία αυτοκριτική. Και η κοινωνία σήμερα κοιτά μόνον μπροστά.
Κλείνοντας θα απευθυνθώ σε όλες τις πτέρυγες του Κοινοβουλίου κάνοντας μία έκκληση. Υπερψηφίστε επί της αρχής το νομοσχέδιο. Πείτε ναι στο αυτονόητο. Θα βοηθήσετε κυρίως στην αποκατάσταση του κύρους του πολιτικού λόγου, και του δικού σας λόγου. Θα βοηθήσετε στην αποκατάσταση μιας τραυματισμένης εικόνας που αφορά όλους μας.
ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ
Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Από μία πρώτη ματιά μοιάζει η σημερινή συζήτηση για το σχέδιο νόμου για την αναμόρφωση του συστήματος προσλήψεων στο δημόσιο τομέα να είναι μία συζήτηση για το αυτονόητο. Είναι όμως έτσι και ποιο είναι το αυτονόητο; Σήμερα, ζούμε μία περίοδο μεταβατική που η χώρα βιώνει τα αποτελέσματα μίας πολλαπλής κρίσης, κρίσης δυστυχώς όχι μόνον οικονομικής αλλά και - ίσως πιο σημαντικά- πολιτικής, αφού συγκεκριμένες πολιτικές - την οδήγησαν στο σημείο αυτό...
Ζούμε σε μία περίοδο που η ιστορία μας υποχρεώνει να ξεφύγουμε από διαχειριστικές λογικές και να δώσουμε όραμα, έμπνευση, αισιοδοξία, προοπτική στην κοινωνία.
Στην ίδια αυτή περίοδο η κοινωνία έχει ήδη κάνει τη δική της υπέρβαση - που μία μόνον έκφρασή της ήταν το αποτέλεσμα των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου, για μία νέα αναγκαία αλλαγή στη χώρα, έχοντας ξεπεράσει διάφορες αγκυλώσεις, όντας έτοιμη να υποστεί μεταρρυθμίσεις και έχοντας αντιληφθεί την κατάσταση της χώρας πολύ καλύτερα από μικρά τμήματά της που τη θέλουν καθηλωμένη στο χθες. Ταυτόχρονα διάφοροι πολιτικοί σχηματισμοί είτε αδυνατούν να εκφράσουν τον αναγκαίο ευρωπαϊκό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας στο διοικητικό επίπεδο είτε υπερτονίζουν έναν έντονο κρατισμό που πολύ απέχει από οποιαδήποτε προοδευτική μετεξέλιξή της. 'Αλλωστε κράτος στα αρχαία ελληνικά σημαίνει ωμή βία και όπως έγραψε κάποιος 25 χρόνια πριν - και δυστυχώς ισχύει σε ένα βαθμό ακόμη και σήμερα- αυτό είναι αρκετά αστείο διότι το σύγχρονο ελληνικό κράτος είναι η σύγχρονη ελληνική ωμή βία.
Κύριοι συνάδελφοι, Το αίτημα για βαθιές αλλαγές στη χώρα είναι καθολικό. Ποια η σημασία του υπό συζήτηση νομοσχεδίου σε αυτή την αναγκαία πορεία αλλαγών;
1. Θα αλλάξουν άμεσα οι - με πράγματι αντικειμενικά κριτήρια - προσλαμβανόμενοι την εικόνα της δημόσιας διοίκησης στη χώρα; 'Αμεσα μάλλον όχι. 'Αλλωστε, αν επιμερίσουμε τις ευθύνες γι' αυτή την εικόνα οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι πρώτα και κύρια φταίνε τα κόμματα εξουσίας, παρά οι ήδη εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα.
2. Θα αποτελέσουν μία κρίσιμη ποιοτική μάζα στη δημόσια διοίκηση που θα συμπαρασύρουν και άλλους σε νέους ρυθμούς; Δεν είναι σίγουρο με δεδομένο το πάγωμα τον προσλήψεων το 2010 είτε την αναλογία ένα προς πέντε ακολούθως
3. Θα αποκαταστήσουν τις ιστορικές αδικίες προς όλους εκείνους που δεν έγιναν δεκτοί στο δημόσιο τομέα λόγω αδιαφανών διαδικασιών πρόσληψης; Σίγουρα όχι.
Κύριοι συνάδελφοι,
Αν θέλουμε να είμαστε έντιμοι με τον εαυτό μας αλλά και απέναντι στην ιστορία αυτού του τόπου οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η για δεκαετίες διοικητική υστέρηση της χώρας (παρά τις κατά καιρούς αξιόλογες αποσπασματικές προσπάθειες όπως την πχ τη σημαντικότατη προσπάθεια του νόμου Πεπονή) δεν αποκαθίσταται με την υπερψήφιση ενός και μόνον νομοσχεδίου.
Τότε γιατί είναι σημαντικό το παρόν νομοσχέδιο;
1ον. Γιατί απευθύνεται σε ένα μέρος των κατά καιρούς κοινωνικά αποκλεισμένων ή παροπλισμένων αυτής της χώρας
Στους μέχρι τώρα πολυπτυχιούχους όμηρους της αγοράς εργασίας που ενώ είχαν τα προσόντα δεν είχαν τύχη σε αδιαφανείς ή άδικες διαδικασίες πρόσληψης στον δημόσιο τομέα.
Απευθύνεται επίσης σ' αυτούς που έχουν αλλεργία στα πολιτικά γραφεία και - ευτυχώς - είναι πολλοί πλέον.
Και τους λέει το αυτονόητο: τουλάχιστον μπορούν να συμμετέχουν σε έναν αγώνα που προηγείται ο καλύτερος - με βάση αντικειμενικά κριτήρια - και όχι ο ημέτερος και έχουν και αυτοί δικαίωμα στην ελπίδα
2ον. Γιατί απευθύνεται κύρια στις νέες γενιές και στο μέλλον και όχι μόνον στη διαχείριση του παρόντος, θέτοντας στην ουσία τα πράγματα όπως πρέπει να είναι: Οι πολιτικοί να ασχολούνται και με το μέλλον και τα απώτερα αποτελέσματα των αποφάσεών τους.
Και αυτό το κατορθώνει και με τον παιδευτικό του ρόλο, αποκαθιστώντας τις αρχές της ισονομίας αλλά κυρίως της ισοπολιτείας.
Απευθυνόμαστε σήμερα όχι μόνο σε όσους πρόκειται να συμμετάσχουν σε κάποιο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ αλλά στην κοινωνία ολόκληρη, τονίζοντας και αποκαθιστώντας αρχές εν πολλοίς αλλοιωμένες και ξεχασμένες ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια.
3ον. Γιατί είναι επίσης πολύ σημαντικό ότι αυτή η διάσταση του μέλλοντος που θέτει είναι έντονα παρούσα με την αισιόδοξη πλευρά της, δηλαδή την αποκοματικοποίηση της δημόσιας διοίκησης. Κινείται δηλαδή στο πεδίο της αυτονομίας των θεσμών.
4ον. Γιατί αποκαθιστά πρόδηλες αδικίες σε σχέση με προηγούμενες προσπάθειες Όπως τη διαφορά προϋπηρεσίας στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.
5ον. Γιατί με το σεβασμό των απαραίτητων και βιώσιμων συλλογικών αξιών όπως η δικαιοσύνη και η αξιοκρατία σεβόμαστε κύρια το συλλογικό συμφέρον του τόπου. Μόνον έτσι εγγυόμαστε την αποτελεσματικότητα σε συνδυασμό με την αντίστοιχη ανταπόδοση. Και μόνον με τέτοια βήματα μπορούμε να περιορίσουμε τον ατομικό ωφελιμισμό που διαρκώς επεκτείνεται υπέρ του κοινού αγαθού.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
'Ακουσα με προσοχή τον εισηγητή της μειοψηφίας να αναρωτιέται γιατί πρέπει να μείνουμε εκστασιασμένοι από το παρόν νομοσχέδιο. Έχει απόλυτο δίκιο. Δεν είμαστε εκστασιασμένοι με το νομοσχέδιο αλλά με την ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος να πράξει το αυτονόητο εδώ και καιρό. Τόνισε επίσης ότι δεν είμαστε ούτε καινοτόμοι ούτε μεταρρυθμιστές. Και εδώ έχει δίκιο. Δεν διεκδικούμε τίποτε από τα δύο με το παρόν νομοσχέδιο. Διεκδικούμε την αποκατάσταση της ισονομίας και ισοπολιτείας στον τρόπο πρόσληψης στο δημόσιο τομέα.
Μίλησε για μνημείο ασυνέπειας. Μόνο που - με όλο τον σεβασμό προς το πρόσωπό του- η τοποθέτησή του ήταν ένα μνημείο επιστροφής στο παρελθόν, χωρίς καμία αυτοκριτική. Και η κοινωνία σήμερα κοιτά μόνον μπροστά.
Κλείνοντας θα απευθυνθώ σε όλες τις πτέρυγες του Κοινοβουλίου κάνοντας μία έκκληση. Υπερψηφίστε επί της αρχής το νομοσχέδιο. Πείτε ναι στο αυτονόητο. Θα βοηθήσετε κυρίως στην αποκατάσταση του κύρους του πολιτικού λόγου, και του δικού σας λόγου. Θα βοηθήσετε στην αποκατάσταση μιας τραυματισμένης εικόνας που αφορά όλους μας.
ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ
