Την καταλυτική συμβολή του Ελβις Πρίσλεϊ στην ποπ κουλτούρα έρχεται να υπενθυμίσει η επέτειος 75 χρόνων από τη γέννησή του
Σήμερα, ακριβώς 75 χρόνια από την ημέρα γέννησης του Ελβις Πρίσλεϊ (8 Ιανουαρίου 1935), φαντάζει πιο κατανοητό από ποτέ το πόσο σπουδαίος καλλιτέχνης υπήρξε. Και αυτό όχι μόνο επειδή «ανακάλυψε» το ροκ-ενρολ, έστρωσε νέους μουσικούς δρόμους και παρέδωσε στο κοινό το πιο άρτιο καλλιτεχνικό δημιούργημα του 20ού αιώνα αλλά κυρίως επειδή οτιδήποτε ακολούθησε στον χώρο της ποπ μουσικής είχε ως κινητήριο μοχλό τον ίδιο. Είτε επρόκειτο για κάντρι είτε για καθαρόαιμο ροκ, είτε για ποπ είτε για πανκ, είτε για χέβι μέταλ ή για ηλεκτρονική μουσική, τα βασικά συστατικά που υιοθετήθηκαν, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο επιτυχημένα, ήταν εκείνα που είχε χρησιμοποιήσει πρώτος ο Ελβις. Αναμφίβολα ο Ελβις Πρίσλεϊ ονομάστηκε «βασιλιάς του ροκ-εν-ρολ» για την επαναστατικότητα της μουσικής που εισήγαγε, καθώς και για τον τρόπο με τον οποίο την παρουσίαζε επί σκηνής. Δεν πρέπει όμως σε καμία περίπτωση να ξεχνάμε ότι ήταν προικισμένος με μια εκπληκτική φωνή, με κύρια χαρακτηριστικά τον δανεισμένο από τον Τζόνι Ρέι «λόξιγκα», το πολύ όμορφο τενόρο του, καθώς και το μεγάλο βάθος για το νεαρό της ηλικίας του...
Οταν το 1956 υπέγραψε στην RCΑ, η φωνή του έγινε ακόμη πιο ώριμη. Εγινε έτσι απολύτως κατανοητό το γιατί «επελέγη» αυτός για τον ρόλο του κορυφαίου εκπροσώπου του είδους και όχι ο Ρόι Ορμπισον που περίμενε στη γωνία.
Είπαν για τον Ελβιs
ΜΠΟΝΟ (U2)
«Εγώ είμαι απλώς ένας τραγουδιστής. Ο Ελβις ήταν η ενσάρκωση ολόκληρης της αμερικανικής κουλτούρας».
ΦΡΑΝΚ ΣΙΝΑΤΡΑ
«Ο Ελβις ήταν ο καλύτερος, ο μοναδικός. Αυτός ξεκίνησε τα πάντα. Του αξίζει η αναγνώριση».
ΤΖΙΜ ΜΟΡΙΣΟΝ (ΤHE DΟΟRS)
«Η μεγαλύτερη επιθυμία στη ζωή μου ήταν να γίνω τόσο “μεγάλος” όσο ο Ελβις Πρίσλεϊ. Πριν από τον Ελβις δεν υπήρχε τίποτε. Αν δεν υπήρχε ο Ελβις, δεν θα είχαν δημιουργηθεί οι Μπιτλς».
ΤΖΟΝ ΛΕΝΟΝ
«Ο Ελβις Πρίσλεϊ ηχογράφησε ένα δικό μου τραγούδι. Αυτό είναι και το τραγούδι που εκτιμώ περισσότερο από τις συνθέσεις μου. Λεγόταν “Τomorrow Ιs Α Long Τime”.Τo έγραψα αλλά δεν το ηχογράφησα ποτέ».
ΜΠΟΜΠ ΝΤΙΛΑΝ
«Ο Ελβις Πρίσλεϊ ήταν η μεγαλύτερη καλλιτεχνική δύναμη του 20ού αιώνα. Επέβαλε τον ρυθμό στα πάντα και άλλαξε τα πάντα:τη μουσική, τη γλώσσα, τα ρούχα».
ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΜΠΕΡΝΣΤΑΪΝ
«Ο Πρίσλεϊ είχε τέτοια δυναμική παρέμβαση στη φαντασία του κόσμουώστε θα μπορούσε να αναλάβει τον Λευκό Οίκο».
ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΝΙΞΟΝ
«Θυμάμαι όταν ήμουν εννέα χρόνων και καθόμουν μπροστά στην τηλεόραση παρακολουθώντας μαζί με τη μητέρα μου το σόου του Εντ Σάλιβαν με καλεσμένο τον Ελβις Πρίσλεϊ. Θυμάμαι ότι την κοίταξα στα μάτια και της είπα: “Θέλω να γίνω σαν κι αυτόν”».
ΜΠΡΟΥΣ ΣΠΡΙΝΓΚΣΤΙΝ
Δυο-τρία πράγματα που ξέρουμε γι΄ αυτόν
Ενα από τα δύο αμερικανικά γραμματόσημα με θέμα τον Ελβις Πρίσλεϊ που κυκλοφόρησαν τον Φεβρουάριο του 1992 (ΑΡ)
Ηταν κάτοχος μαύρης ζώνης στο καράτε. Την «τέχνη» τού τη δίδαξε ο καρατέκα Γιούργκεν Σέινταλ το 1958, κατά το διάστημα της στρατιωτικής θητείας του στη Γερμανία. Η αγάπη του για το άθλημα κράτησε για όλη την υπόλοιπη ζωή του.
Στη διάρκεια της 20χρονης καριέρας του ηχογράφησε περισσότερα από 600 τραγούδια αλλά δεν έγραψε ούτε ένα από αυτά.
Κέρδισε μόνο τρία βραβεία Γκράμι και όλα αφορούσαν γκόσπελ ηχογραφήσεις του.
Δεν πάχυνε... τυχαία: από μικρό παιδί έτρωγε πάρα πολύ. Λίγο μετά τα 20 χρόνια του είχε δηλώσει στο περιοδικό «Country Song Roundup» ότι μπορούσε να φάει στην καθισιά του οκτώ deluxe τσίζμπεργκερ, δύο σάντουιτς μπέικονντομάτα-μαρούλι και τρία μιλκσέικ. Φορούσε στον λαιμό του έναν σταυρό, το εβραϊκό γράμμα τσάι και το άστρο του Δαβίδ γιατί, όπως έλεγε χαρακτηριστικά, «δεν θέλω να μείνω έξω από τον Παράδεισο για τεχνικούς λόγους».
Το 2002 ο Ελβις Πρίσλεϊ κατέλαβε για 18η φορά τη Νο 1 θέση των βρετανικών τσαρτς με το ριμίξ στο «Α Little Less Conversation» καταρρίπτοντας έτσι το σχετικό ρεκόρ των Μπιτλς ως ο καλλιτέχνης με τα περισσσότερα Νο 1 στη Μεγάλη Βρετανία.
Εν συνόλω ο Ελβις πούλησε πάνω από ένα δισεκατομμύριο δίσκους παγκοσμίως, περισσότερους από κάθε άλλον στα χρονικά της μουσικής βιομηχανίας.
Περισσότεροι από 20 εκατομμύρια δίσκοι του πουλήθηκαν την ημέρα του θανάτου του, στις 16 Αυγούστου 1977.
tovima
Σήμερα, ακριβώς 75 χρόνια από την ημέρα γέννησης του Ελβις Πρίσλεϊ (8 Ιανουαρίου 1935), φαντάζει πιο κατανοητό από ποτέ το πόσο σπουδαίος καλλιτέχνης υπήρξε. Και αυτό όχι μόνο επειδή «ανακάλυψε» το ροκ-ενρολ, έστρωσε νέους μουσικούς δρόμους και παρέδωσε στο κοινό το πιο άρτιο καλλιτεχνικό δημιούργημα του 20ού αιώνα αλλά κυρίως επειδή οτιδήποτε ακολούθησε στον χώρο της ποπ μουσικής είχε ως κινητήριο μοχλό τον ίδιο. Είτε επρόκειτο για κάντρι είτε για καθαρόαιμο ροκ, είτε για ποπ είτε για πανκ, είτε για χέβι μέταλ ή για ηλεκτρονική μουσική, τα βασικά συστατικά που υιοθετήθηκαν, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο επιτυχημένα, ήταν εκείνα που είχε χρησιμοποιήσει πρώτος ο Ελβις. Αναμφίβολα ο Ελβις Πρίσλεϊ ονομάστηκε «βασιλιάς του ροκ-εν-ρολ» για την επαναστατικότητα της μουσικής που εισήγαγε, καθώς και για τον τρόπο με τον οποίο την παρουσίαζε επί σκηνής. Δεν πρέπει όμως σε καμία περίπτωση να ξεχνάμε ότι ήταν προικισμένος με μια εκπληκτική φωνή, με κύρια χαρακτηριστικά τον δανεισμένο από τον Τζόνι Ρέι «λόξιγκα», το πολύ όμορφο τενόρο του, καθώς και το μεγάλο βάθος για το νεαρό της ηλικίας του...
Οταν το 1956 υπέγραψε στην RCΑ, η φωνή του έγινε ακόμη πιο ώριμη. Εγινε έτσι απολύτως κατανοητό το γιατί «επελέγη» αυτός για τον ρόλο του κορυφαίου εκπροσώπου του είδους και όχι ο Ρόι Ορμπισον που περίμενε στη γωνία.
Είπαν για τον Ελβιs
ΜΠΟΝΟ (U2)
«Εγώ είμαι απλώς ένας τραγουδιστής. Ο Ελβις ήταν η ενσάρκωση ολόκληρης της αμερικανικής κουλτούρας».
ΦΡΑΝΚ ΣΙΝΑΤΡΑ
«Ο Ελβις ήταν ο καλύτερος, ο μοναδικός. Αυτός ξεκίνησε τα πάντα. Του αξίζει η αναγνώριση».
ΤΖΙΜ ΜΟΡΙΣΟΝ (ΤHE DΟΟRS)
«Η μεγαλύτερη επιθυμία στη ζωή μου ήταν να γίνω τόσο “μεγάλος” όσο ο Ελβις Πρίσλεϊ. Πριν από τον Ελβις δεν υπήρχε τίποτε. Αν δεν υπήρχε ο Ελβις, δεν θα είχαν δημιουργηθεί οι Μπιτλς».
ΤΖΟΝ ΛΕΝΟΝ
«Ο Ελβις Πρίσλεϊ ηχογράφησε ένα δικό μου τραγούδι. Αυτό είναι και το τραγούδι που εκτιμώ περισσότερο από τις συνθέσεις μου. Λεγόταν “Τomorrow Ιs Α Long Τime”.Τo έγραψα αλλά δεν το ηχογράφησα ποτέ».
ΜΠΟΜΠ ΝΤΙΛΑΝ
«Ο Ελβις Πρίσλεϊ ήταν η μεγαλύτερη καλλιτεχνική δύναμη του 20ού αιώνα. Επέβαλε τον ρυθμό στα πάντα και άλλαξε τα πάντα:τη μουσική, τη γλώσσα, τα ρούχα».
ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΜΠΕΡΝΣΤΑΪΝ
«Ο Πρίσλεϊ είχε τέτοια δυναμική παρέμβαση στη φαντασία του κόσμουώστε θα μπορούσε να αναλάβει τον Λευκό Οίκο».
ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΝΙΞΟΝ
«Θυμάμαι όταν ήμουν εννέα χρόνων και καθόμουν μπροστά στην τηλεόραση παρακολουθώντας μαζί με τη μητέρα μου το σόου του Εντ Σάλιβαν με καλεσμένο τον Ελβις Πρίσλεϊ. Θυμάμαι ότι την κοίταξα στα μάτια και της είπα: “Θέλω να γίνω σαν κι αυτόν”».
ΜΠΡΟΥΣ ΣΠΡΙΝΓΚΣΤΙΝ
Δυο-τρία πράγματα που ξέρουμε γι΄ αυτόν
Ενα από τα δύο αμερικανικά γραμματόσημα με θέμα τον Ελβις Πρίσλεϊ που κυκλοφόρησαν τον Φεβρουάριο του 1992 (ΑΡ)
Ηταν κάτοχος μαύρης ζώνης στο καράτε. Την «τέχνη» τού τη δίδαξε ο καρατέκα Γιούργκεν Σέινταλ το 1958, κατά το διάστημα της στρατιωτικής θητείας του στη Γερμανία. Η αγάπη του για το άθλημα κράτησε για όλη την υπόλοιπη ζωή του.
Στη διάρκεια της 20χρονης καριέρας του ηχογράφησε περισσότερα από 600 τραγούδια αλλά δεν έγραψε ούτε ένα από αυτά.
Κέρδισε μόνο τρία βραβεία Γκράμι και όλα αφορούσαν γκόσπελ ηχογραφήσεις του.
Δεν πάχυνε... τυχαία: από μικρό παιδί έτρωγε πάρα πολύ. Λίγο μετά τα 20 χρόνια του είχε δηλώσει στο περιοδικό «Country Song Roundup» ότι μπορούσε να φάει στην καθισιά του οκτώ deluxe τσίζμπεργκερ, δύο σάντουιτς μπέικονντομάτα-μαρούλι και τρία μιλκσέικ. Φορούσε στον λαιμό του έναν σταυρό, το εβραϊκό γράμμα τσάι και το άστρο του Δαβίδ γιατί, όπως έλεγε χαρακτηριστικά, «δεν θέλω να μείνω έξω από τον Παράδεισο για τεχνικούς λόγους».
Το 2002 ο Ελβις Πρίσλεϊ κατέλαβε για 18η φορά τη Νο 1 θέση των βρετανικών τσαρτς με το ριμίξ στο «Α Little Less Conversation» καταρρίπτοντας έτσι το σχετικό ρεκόρ των Μπιτλς ως ο καλλιτέχνης με τα περισσσότερα Νο 1 στη Μεγάλη Βρετανία.
Εν συνόλω ο Ελβις πούλησε πάνω από ένα δισεκατομμύριο δίσκους παγκοσμίως, περισσότερους από κάθε άλλον στα χρονικά της μουσικής βιομηχανίας.
Περισσότεροι από 20 εκατομμύρια δίσκοι του πουλήθηκαν την ημέρα του θανάτου του, στις 16 Αυγούστου 1977.
tovima
