Του Αντώνη Πίκουλα
Δεν χωρεί αμφιβολία ότι το εκλογικό σώμα στις ημέρες μαs δεν συμπεριφέρεται ως «κοπάδι προβάτων», δεν τιθασεύεται ούτε χαλιναγωγείται εντός των στενών ορίων του κομματισμού, έχει ξεπεράσει τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στoυς πολιτικούς φορείς, ιδίως μάλιστα από την στιγμή που οι ιδεολογικές διαφοροποιήσεις (κυρίαρχη εστία των πολιτικών και κομματικών αντιπαραθέσεων κάποτε … ) έχουν αμβλυνθεί .
Και είναι πλέον βέβαιο ότι η κοινωνία αναζητεί την διαφορετικότητα. Το νέο, το καινοτόμο, το απρόβλεπτο. Εκείνο που θα την εξιτάρει, θα την μαγέψει, θα την κάνει να ονειρευτεί …
Υπό την οπτική αυτή γωνία ευλόγως γεννιέται το ερώτημα: Μπορεί κανείς στη Νέα Δημοκρατία να εκπροσωπήσει το νέο; Υπάρχει διέξοδος από τα τετριμμένα, υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ, ή η μεγάλη συντηρητική παράταξη θα εκπροσωπηθεί με «μία από τα ίδια»;
Υπάρχει άραγε αυτήν την στιγμή η ωριμότητα στη βάση των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας ώστε να αντιληφθούν το αυτονόητο; Ότι οι αλλαγές και οι δυναμικές σε κόμματα και κοινωνίες δεν επέρχονται με φθαρμένα υλικά, ούτε ασφαλώς μέσω των εκλεκτών των media, των μεγαλοσυμφερόντων, των μηχανισμών και του Συστήματος.
Οι εκλεκτοί του Συστήματος, οι αγαπημένοι των Mέσων Ενημέρωσης, σι πρωτοκλασάτοι υπουργοί (μόνιμοι καλεσμένoι στα παράθυρα των ειδήσεων της διαπλοκής), οι τοπικοί άρχοντες που αντί για πράσινο φυτεύουν Εμπορικά Κέντρα, οι νoμάρχες που μετά βεβαιότητοs δεν θα ξαναεκλεγούν επειδή οι τοπικές κοινωνίες τους έχουν απορρίψει, οι πρώην πρόεδροι της ΟΝΝΕΔ που μιλούν για δημοκρατικές διαδικασίες ( και ξεχνούν πως οι ίδιοι τοποθετήθηκαν πραξικοπηματικά επι Μητσοτάκη) θέλουν να επιβάλουν την ΔΙΚΗ τους ανανέωση, όπως οι ίδιοι την αντιλαμβάνονται, την εννοούν και τους συμφέρει.
Τι σημαίνει, παραδείγματος χάριν, για το αύριο της χώρας, η εντύπωση ότι πρώην πρωτοκλασάτοι υπουργοί στηρίζουν την κ. Ντόρα Μπακογιάννη; Στην επόμενη ημέρα, όταν το κόμμα θα είναι έτοιμο να διεκδικήσει πάλι την εξουσία, αλίμονο αν την βάση της κοινωνίας την εκπροσωπήσουν όλοι όσοι οδήγησαν τη φιλελεύθερη παράταξη στην οδυνηρότερη ήττα της ιστορίας της.
Δεν είναι δυνατόν οι πρωτεργάτες της χειρότερης κυβέρνησης όλων των εποχών για τη Νέα Δημοκρατία (κυβέρνηση Μητσοτάκη) αλλά και οι εκφραστές και συνοδοιπόροι της δεύτερης χειρότερης κυβέρνησης όλων των εποχών (κυβέρνηση Καραμανλή) να αντιπροσωπεύσουν το αύριο, το νέο, την ρήξη με το χθες, την υπέρβαση. Κι αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσει η κοινωνία, πριν να είναι πολύ αργά.
Το ζήτημα αυτή την ώρα δεν είναι ποιους συμφέρει η επιλογή του ενός ή του άλλου υποψηφίου, αλλά τι συμφέρει την βάση της Νέας Δημοκρατίας.
Στο ΠΑΣΟΚ το κατάλαβαν. Καταψήφισαν την διαπλοκή, καταψήφισαν τους εκλεκτούς των ΜΜΕ, καταψήφισαν το χθες. Και ήρθε το αποτέλεσμα της 4ης Οκτωβρίου για να τους δικαιώσει. Θα μπορέσει άραγε και η βάση της ΝΔ να αντιληφθεί ότι ετούτη την ώρα επιβάλλεται να καταψηφίσει το Σύστημα;
Και είναι πλέον βέβαιο ότι η κοινωνία αναζητεί την διαφορετικότητα. Το νέο, το καινοτόμο, το απρόβλεπτο. Εκείνο που θα την εξιτάρει, θα την μαγέψει, θα την κάνει να ονειρευτεί …
Υπό την οπτική αυτή γωνία ευλόγως γεννιέται το ερώτημα: Μπορεί κανείς στη Νέα Δημοκρατία να εκπροσωπήσει το νέο; Υπάρχει διέξοδος από τα τετριμμένα, υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ, ή η μεγάλη συντηρητική παράταξη θα εκπροσωπηθεί με «μία από τα ίδια»;
Υπάρχει άραγε αυτήν την στιγμή η ωριμότητα στη βάση των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας ώστε να αντιληφθούν το αυτονόητο; Ότι οι αλλαγές και οι δυναμικές σε κόμματα και κοινωνίες δεν επέρχονται με φθαρμένα υλικά, ούτε ασφαλώς μέσω των εκλεκτών των media, των μεγαλοσυμφερόντων, των μηχανισμών και του Συστήματος.
Οι εκλεκτοί του Συστήματος, οι αγαπημένοι των Mέσων Ενημέρωσης, σι πρωτοκλασάτοι υπουργοί (μόνιμοι καλεσμένoι στα παράθυρα των ειδήσεων της διαπλοκής), οι τοπικοί άρχοντες που αντί για πράσινο φυτεύουν Εμπορικά Κέντρα, οι νoμάρχες που μετά βεβαιότητοs δεν θα ξαναεκλεγούν επειδή οι τοπικές κοινωνίες τους έχουν απορρίψει, οι πρώην πρόεδροι της ΟΝΝΕΔ που μιλούν για δημοκρατικές διαδικασίες ( και ξεχνούν πως οι ίδιοι τοποθετήθηκαν πραξικοπηματικά επι Μητσοτάκη) θέλουν να επιβάλουν την ΔΙΚΗ τους ανανέωση, όπως οι ίδιοι την αντιλαμβάνονται, την εννοούν και τους συμφέρει.
Τι σημαίνει, παραδείγματος χάριν, για το αύριο της χώρας, η εντύπωση ότι πρώην πρωτοκλασάτοι υπουργοί στηρίζουν την κ. Ντόρα Μπακογιάννη; Στην επόμενη ημέρα, όταν το κόμμα θα είναι έτοιμο να διεκδικήσει πάλι την εξουσία, αλίμονο αν την βάση της κοινωνίας την εκπροσωπήσουν όλοι όσοι οδήγησαν τη φιλελεύθερη παράταξη στην οδυνηρότερη ήττα της ιστορίας της.
Δεν είναι δυνατόν οι πρωτεργάτες της χειρότερης κυβέρνησης όλων των εποχών για τη Νέα Δημοκρατία (κυβέρνηση Μητσοτάκη) αλλά και οι εκφραστές και συνοδοιπόροι της δεύτερης χειρότερης κυβέρνησης όλων των εποχών (κυβέρνηση Καραμανλή) να αντιπροσωπεύσουν το αύριο, το νέο, την ρήξη με το χθες, την υπέρβαση. Κι αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσει η κοινωνία, πριν να είναι πολύ αργά.
Το ζήτημα αυτή την ώρα δεν είναι ποιους συμφέρει η επιλογή του ενός ή του άλλου υποψηφίου, αλλά τι συμφέρει την βάση της Νέας Δημοκρατίας.
Στο ΠΑΣΟΚ το κατάλαβαν. Καταψήφισαν την διαπλοκή, καταψήφισαν τους εκλεκτούς των ΜΜΕ, καταψήφισαν το χθες. Και ήρθε το αποτέλεσμα της 4ης Οκτωβρίου για να τους δικαιώσει. Θα μπορέσει άραγε και η βάση της ΝΔ να αντιληφθεί ότι ετούτη την ώρα επιβάλλεται να καταψηφίσει το Σύστημα;
antinews.gr
