.
Της Τ. Καραϊσκάκη.
.
Σε 15 δισ. ευρώ εκτιμάται σήμερα η εκκλησιαστική περιουσία. Η ίδια η Εκκλησία ισχυρίζεται ότι δεν γνωρίζει τι κατέχει, αφού οι μονές, οι μητροπόλεις, οι ναοί έχουν τη δική τους οικονομική διαχείριση...
Η μόνιμη επωδός, όταν γίνεται συζήτηση για την εκκλησιαστική περιουσία, όπως προ ημερών στη Σύνοδο της Ιεραρχίας, είναι ότι το κράτος χρωστάει στην Εκκλησία. Οτι υφάρπαξε χωρίς ανταλλάγματα τη γη της. Είναι ένα «χρέος» που δεν πρόκειται ποτέ να παραγραφεί.
Το «ιερό» πρόσχημα για ατέρμονες διεκδικήσεις, λυσσαλέες δικαστικές διαμάχες, σθεναρές πιέσεις ώστε διαρκώς να ευεργετείται. Κι ας ανταλλάσσει η πολιτεία «νερό» με «φιλέτα», κι ας μισθοδοτεί εσαεί τον κλήρο (200 εκατ. τον χρόνο - ήταν μέρος της παλιάς συμφωνίας). Δεν θα «ξεχρεώσει» ποτέ, αν δεχτούμε ότι το κράτος χρωστάει στην Εκκλησία κι ότι η περιουσία «της» δεν είναι περιουσία του λαού σε κρίσιμες και μη ώρες...
Για να κατανοήσει κανείς πού εδράζονται οι ιερές διεκδικήσεις, πρέπει να ανατρέξει στην...Ιστορία. Στο πώς έχτισε την περιουσία της (στο Βυζάντιο), με απλόχερες δωρεές αριστοκρατών, αυτοκρατόρων που άλλοτε έδιναν κι άλλοτε έπαιρναν πίσω τα δωρισμένα, ανάλογα με το περιεχόμενο των κρατικών ταμείων και την πολιτική συγκυρία, με παραχωρήσεις σουλτάνων. Σημαντικές ήταν και οι δωρεές σκλαβωμένων Ελλήνων, που πίστευαν ότι έτσι θα έσωζαν από τον κατακτητή τη γη τους. Το πώς έγινε η «αρπαγή του 96% της περιουσίας της», το 1833, το 1843, το 1922, το 1931, και -τέλος- το 1952, όταν παραχώρησε στο κράτος μεγάλο μέρος της αγροτικής εκκλησιαστικής γης (στα χαρτιά, 173.000 στρ. αγρών και 601.0000 στρ. βοσκοτόπων), αξίας 97,6 δισ. δρχ. Το κράτος έδωσε 45 εκατ. δρχ. και αστικά ακίνητα και ανέλαβε να πληρώνει επ’ άπειρον τους ιερωμένους από τον κρατικό προϋπολογισμό. Κατά το υπουργείο Γεωργίας, η Εκκλησία κράτησε 75.000 στρ. αγρών και 151.000 στρ. βοσκοτόπων. Στην Αττική παραχώρησε μόνο τα 212 στρ. της Μονής Πεντέλης. Πλήθος εκτάσεις χωρίς τίτλους βγήκαν στο σφυρί.
Σε 15 δισ. ευρώ εκτιμάται σήμερα η εκκλησιαστική περιουσία.
Η ίδια η Εκκλησία ισχυρίζεται ότι δεν γνωρίζει τι κατέχει, αφού οι μονές, οι μητροπόλεις, οι ναοί έχουν τη δική τους οικονομική διαχείριση.
Πάνω από 10.000 Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (μητροπόλεις, ναοί, μονές, προσκυνήματα, ιδρύματα, κληροδοτήματα) κρύβουν επιμελώς τα πλούτη από τα αδιάκριτα μάτια. Δαιδαλώδες το «πόθεν έσχες». Από χρυσόβουλα αυτοκρατόρων, από χοτζέτια πασάδων, από νεότερα κληροδοτήματα, από επιχειρηματική δραστηριότητα... Γνωστά είναι τα περίπου 1.300.000 στρ. γης (732.000 βοσκότοποι, 367.000 δάση, 189.000 αγροί), τα 400.000 στρ. διακατεχομένων, δηλ. χωρίς τίτλους ιδιοκτησίας, τα 900 ακίνητα (μεζονέτες, γραφεία, καταστήματα, εμπορικά κέντρα, βενζινάδικα, ξενοδοχεία) που αποφέρουν έσοδα 12,7 εκατ. ευρώ τον χρόνο. Όσα, επιπλέον, απομυζά από συμπράξεις δημοσίου-ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ), από ευρωπαϊκά προγράμματα, από τον ΟΠΑΠ και τα κρατικά λαχεία...
Η Εκκλησία θεωρεί την περιουσία της, ή ό,τι φαίνεται από αυτήν, «όχι και τόσο μεγάλη» και επιμένει να παραπονιέται για τα χρωστούμενα, προετοιμαζόμενη για μάχη σε ενδεχόμενη φορολόγηση των εσόδων της («να πληρώσουν φόρο και οι καθολικοί και τα πατριαρχεία», πετά το γάντι). Κι όλος αυτός ο ζήλος «διότι χωρίς περιουσία δεν μπορούμε να κάνουμε αγαθοεργία».
Φιλανθρωπία ως ένδυμα της απληστίας. «Δωρεάν λάβατε, δωρεάν δότε» ερμηνευμένο ως, εν πρώτοις, «κτήσησθε». Χρυσοφόρες αγοραπωλησίες, επιθετικά business plan, κολοσσιαίες επενδύσεις, για σκοπό ιερό. Εργα που διογκώνουν δραστικά το πορτοφόλι και μειώνουν τραγικά την ψυχή...
greece-salonika
Σε 15 δισ. ευρώ εκτιμάται σήμερα η εκκλησιαστική περιουσία. Η ίδια η Εκκλησία ισχυρίζεται ότι δεν γνωρίζει τι κατέχει, αφού οι μονές, οι μητροπόλεις, οι ναοί έχουν τη δική τους οικονομική διαχείριση...
Η μόνιμη επωδός, όταν γίνεται συζήτηση για την εκκλησιαστική περιουσία, όπως προ ημερών στη Σύνοδο της Ιεραρχίας, είναι ότι το κράτος χρωστάει στην Εκκλησία. Οτι υφάρπαξε χωρίς ανταλλάγματα τη γη της. Είναι ένα «χρέος» που δεν πρόκειται ποτέ να παραγραφεί.
Το «ιερό» πρόσχημα για ατέρμονες διεκδικήσεις, λυσσαλέες δικαστικές διαμάχες, σθεναρές πιέσεις ώστε διαρκώς να ευεργετείται. Κι ας ανταλλάσσει η πολιτεία «νερό» με «φιλέτα», κι ας μισθοδοτεί εσαεί τον κλήρο (200 εκατ. τον χρόνο - ήταν μέρος της παλιάς συμφωνίας). Δεν θα «ξεχρεώσει» ποτέ, αν δεχτούμε ότι το κράτος χρωστάει στην Εκκλησία κι ότι η περιουσία «της» δεν είναι περιουσία του λαού σε κρίσιμες και μη ώρες...
Για να κατανοήσει κανείς πού εδράζονται οι ιερές διεκδικήσεις, πρέπει να ανατρέξει στην...Ιστορία. Στο πώς έχτισε την περιουσία της (στο Βυζάντιο), με απλόχερες δωρεές αριστοκρατών, αυτοκρατόρων που άλλοτε έδιναν κι άλλοτε έπαιρναν πίσω τα δωρισμένα, ανάλογα με το περιεχόμενο των κρατικών ταμείων και την πολιτική συγκυρία, με παραχωρήσεις σουλτάνων. Σημαντικές ήταν και οι δωρεές σκλαβωμένων Ελλήνων, που πίστευαν ότι έτσι θα έσωζαν από τον κατακτητή τη γη τους. Το πώς έγινε η «αρπαγή του 96% της περιουσίας της», το 1833, το 1843, το 1922, το 1931, και -τέλος- το 1952, όταν παραχώρησε στο κράτος μεγάλο μέρος της αγροτικής εκκλησιαστικής γης (στα χαρτιά, 173.000 στρ. αγρών και 601.0000 στρ. βοσκοτόπων), αξίας 97,6 δισ. δρχ. Το κράτος έδωσε 45 εκατ. δρχ. και αστικά ακίνητα και ανέλαβε να πληρώνει επ’ άπειρον τους ιερωμένους από τον κρατικό προϋπολογισμό. Κατά το υπουργείο Γεωργίας, η Εκκλησία κράτησε 75.000 στρ. αγρών και 151.000 στρ. βοσκοτόπων. Στην Αττική παραχώρησε μόνο τα 212 στρ. της Μονής Πεντέλης. Πλήθος εκτάσεις χωρίς τίτλους βγήκαν στο σφυρί.
Σε 15 δισ. ευρώ εκτιμάται σήμερα η εκκλησιαστική περιουσία.
Η ίδια η Εκκλησία ισχυρίζεται ότι δεν γνωρίζει τι κατέχει, αφού οι μονές, οι μητροπόλεις, οι ναοί έχουν τη δική τους οικονομική διαχείριση.
Πάνω από 10.000 Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (μητροπόλεις, ναοί, μονές, προσκυνήματα, ιδρύματα, κληροδοτήματα) κρύβουν επιμελώς τα πλούτη από τα αδιάκριτα μάτια. Δαιδαλώδες το «πόθεν έσχες». Από χρυσόβουλα αυτοκρατόρων, από χοτζέτια πασάδων, από νεότερα κληροδοτήματα, από επιχειρηματική δραστηριότητα... Γνωστά είναι τα περίπου 1.300.000 στρ. γης (732.000 βοσκότοποι, 367.000 δάση, 189.000 αγροί), τα 400.000 στρ. διακατεχομένων, δηλ. χωρίς τίτλους ιδιοκτησίας, τα 900 ακίνητα (μεζονέτες, γραφεία, καταστήματα, εμπορικά κέντρα, βενζινάδικα, ξενοδοχεία) που αποφέρουν έσοδα 12,7 εκατ. ευρώ τον χρόνο. Όσα, επιπλέον, απομυζά από συμπράξεις δημοσίου-ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ), από ευρωπαϊκά προγράμματα, από τον ΟΠΑΠ και τα κρατικά λαχεία...
Η Εκκλησία θεωρεί την περιουσία της, ή ό,τι φαίνεται από αυτήν, «όχι και τόσο μεγάλη» και επιμένει να παραπονιέται για τα χρωστούμενα, προετοιμαζόμενη για μάχη σε ενδεχόμενη φορολόγηση των εσόδων της («να πληρώσουν φόρο και οι καθολικοί και τα πατριαρχεία», πετά το γάντι). Κι όλος αυτός ο ζήλος «διότι χωρίς περιουσία δεν μπορούμε να κάνουμε αγαθοεργία».
Φιλανθρωπία ως ένδυμα της απληστίας. «Δωρεάν λάβατε, δωρεάν δότε» ερμηνευμένο ως, εν πρώτοις, «κτήσησθε». Χρυσοφόρες αγοραπωλησίες, επιθετικά business plan, κολοσσιαίες επενδύσεις, για σκοπό ιερό. Εργα που διογκώνουν δραστικά το πορτοφόλι και μειώνουν τραγικά την ψυχή...
greece-salonika
