Στις 29 Οκτωβρίου βγαίνει στους γερμανικούς κινηματογράφους η τελευταία ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Η σκόνη του χρόνου». Η ταινία γυρίστηκε εν μέρει στο Βερολίνο και στην Κολωνία και με γερμανικά κεφάλαια.
.
.
«Βαθιά μέσα μου ήξερα πως θα έρθεις εδώ στην άκρη του κόσμου» λέει η Ελένη στο Σπύρο, στον έναν από τους δυο άντρες που αγάπησε και την αγάπησαν με πάθος μέχρι το τέλος της ζωής τους. Χωρίς ζήλιες, με γενναιοδωρία, όπως επισημαίνει ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, μιλώντας μας για το σενάριο της ταινίας. Ενα σενάριο για τον έρωτα μέσα από το ταξίδι στο χρόνο, που στο πέρασμά του αλλάζει εκ θεμελίων το πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό...
«Είναι το τέλος μιας εποχής ονείρου, μιας εποχής πίστης ότι μπορούσε να αλλάξει ο κόσμος. Και αυτό είναι το τραύμα της γενιάς της δικιάς μου. Και η αναζήτηση – αλλά αναζητείται τυφλά – ενός άλλου ονείρου, αυτού που λέει ο Μαστρογιάνι στο ΄Μετέωρο βήμα του πελαργού’ με ποιες λέξεις κλειδιά θα μπορέσουμε να ανοίξουμε την πόρτα στο καινούργιο συλλογικό όνειρο».
Μεγάλοι ηθοποίοι όπως ο Γουίλιαμ Νταφόε, ο Μπρούνο Γκαντς, ο Μισέλ Πικολί, η Ιρέν Ζακόμπ και η Κριστιάνε Πάουλ, ζουν μέσα από τον έρωτα, την εξορία, την ξενιτιά τις μεγάλες πολιτικές και κοινωνικές ανατροπές του δεύτερου μισού του περασμένου αιώνα: το θάνατο του Στάλιν, τον πόλεμο στο Βιετνάμ, την πτώση του Τείχους στο Βερολίνο. Η ταινία όμως παρά το εντυπωσιακό casting και το γνώριμο ποιητικό βλέμμα δεν κατάφερε να πείσει τους κριτικούς στη Γερμανία.
Ο χρόνος είναι ο καλύτερος κριτής
Να υπενθυμίσουμε πως «Η σκόνη του χρόνου» πήρε μέρος στη φετινή Μπερλινάλε, όχι όμως στο διαγωνιστικό τμήμα, και όπως έγραψε η Frankfurter Allgemeine Zeitung ‘αυτό ήταν άδικο, όμως ο Θόδωρος Αγγελόπουλος έκανε κάποτε σινεμά την τραγωδία της ιστορίας και σήμερα κάνει ένα φωτογραφικό άλμπουμ με αναμνήσεις΄. Πώς του φαίνεται αλήθεια η κριτική, την αντέχει;
«Ξέρετε, οι κριτικοί κινηματογράφου σήμερα, οι περισσότεροι είναι αγράμματοι. Και εδώ και στην Ελλάδα. Λιγότερο στη Γαλλία. Και μου το λένε Γερμανοί φίλοι μου, ο Βέντερς και άλλοι. Τα πράγματα είναι τραγικά. Το να γράφει κάποιος κάτι... Αυτός θα περάσει, εγώ θα μείνω».
Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος πιστεύει πως ο καλύτερος κριτής της αξίας είναι ο χρόνος. Και ο ίδιος στάθηκε από τους τυχερούς που μέσα από το έργο τους και την επιμονή τους κατάφεραν να ξεπεράσουν τα σύνορα της χώρας τους και να μιλήσουν μια κινηματογραφική γλώσσα που είναι διεθνώς κατανοητή. "Η σκόνη του χρόνου" συγχρηματοδοτήθηκε με 750.000 ευρώ από το Ίδρυμα Κινηματογράφου του κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας-Βεσταφαλίας. Πώς ήταν αλήθεια η εμπειρία των γυρισμάτων στη Γερμανία;
«Είναι άλλη νοοτροπία, είναι άλλη αντιμετώπιση. Έχω δεν έχω μάθει να δουλεύω με 60 και 80 ανθρώπους συνεργείο. Είναι δυσκίνητο πια το συνεργείο. Εγώ χρειάζομαι πιο μικρά συνεργεία, να είναι ευκίνητα. Και είναι και άλλη τάξη πραγμάτων. Συνηθισμένος από την Ελλάδα και την Ιταλία που έχω ξαναδουλέψει αλλά και τη Γαλλία, με την οποία έχω πολύ πυκνή επαφή, εδώ αντιμετώπισα άλλη τάξη που εμένα λίγο με δυσκόλεψε».
Να βγει έξω ο ελληνικός κινηματογράφος
«Η σκόνη του χρόνου» βγαίνει στις 29 Οκτωβρίου σε 15 περίπου γερμανικούς κινηματογράφους. Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος ετοιμάζει ήδη την επόμενη ταινία του, για την οποία δεν θέλει να πει τίποτα. Όσο για τον ελληνικό κινηματογράφο, πιστεύει πως υπάρχουν κάποιες παρέες με μια ιδιαίτερη ματιά και μια δυναμική που δεν θα κόψουν εισιτήρια αλλά κάτι θα κάνουν.
«Εύχομαι σε αυτή την καινούργια γενιά να βγει έξω, να κυκλοφορήσει στον κόσμο. Να υπάρξει ένας ελληνικός κινηματογράφος, ο οποίος να είναι αναγνωρίσιμος και να έχει επαφή και με τον κόσμο εκτός Ελλάδας».
dw-world
